در اوایل قرن بیستم میلادی، روانشناسان و عصب‌شناسانی مانند زیگموند فروید به درک معنای رؤیا علاقه‌مند شدند…
کمی پس از آن کارل یونگ، پدر روانشناسی تحلیلی، این نظریه را بیان کرد که رویاها ، ارتباط مستقیم بین خودآگاه و ناخودآگاه ذهن را نشان می‌دهند. امروزه روانشناسان و کارشناسان بهداشت و سلامتی با تعبیر خواب به صورت رایج، مخالف هستند اما اثر اضطراب را بر رؤیا نفی نمی‌کنند.
اضطراب بر رویا اثر می‌گذارد
با اینکه بیشتر افراد در بعضی از دوره‌های زندگی از کابوس رنج می‌برند، اما مطالعات نشان می‌دهد که ۲ تا ۸ درصد افراد بزرگسال دچار کابوس‌های شبانه هستند، یعنی بطور مکرر به آن دچار می‌شوند و کل خواب و سلامتی‌شان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
اضطراب و افسردگی ممکن است سبب کابوس شوند و یا «اختلال تنش‌زای پس از رویداد» (PTSD) شود. حتی بعضی از داروهای ضدافسردگی نیز ممکن است سبب کابوس شوند.
کابوس‌های شایع
زنان بیش از مردان کابوس می‌بینند، اما نوع آنها معمولاً مشترک است. بعضی از شایع‌ترین کابوس‌هایی که در اثر اضطراب بوجود می‌آیند شامل تعقیب و گریز، افتادن، ریختن دندان‌ها و لخت بودن در مکان عمومی است.
تحلیل کابوس‌های اضطرابی رایج
تحلیل‌های متفاوتی برای این نوع کابوس‌ها وجود دارد، اما آنها اغلب نشانه ای از احساس عدم کنترل (در کابوس‌های تعقیب و گریز یا افتادن)، احساس جذابیت ظاهری کمتر از همیشه (افتادن دندان‌ها)، احساس آسیب‌پذیری و عدم آمادگی ( لخت بودن در مکان عمومی) هستند.
چرا رؤیاها مهم هستند
اگر نظر یونگ درست باشد و رؤیاها پل ارتباطی خودآگاه و ناخودآگاه ذهن باشند، بنابراین می‌توانند زنگ خطری باشند که ما را از مشکلات موجود در زندگی مان آگاه می‌سازند، بنابراین با شناخت رؤیاها می‌توان مشکلات را ردیابی کرد. علاوه براین، انسان در هنگام خواب، در حالی که بدنش را ترمیم می‌کند، حافظه‌اش را با رؤیاها پر می‌کند.
روش‌های پیشگیری از کابوس دیدن
کسانی که از کابوس‌های شبانه رنج می‌برند، ابتدا باید دلیل آن را در زندگی روزمره‌شان بیابند. اگر از دارویی استفاده می‌کنند، باید با پزشک‌شان در این مورد مشورت کنند. اگر کابوس مربوط به دارو یا بیماری نباشد، باید ساعت خواب و بیداری را منظم کنند، ورزش کنند، از خوردن و آشامیدن پیش از خواب پرهیز کنند، یوگا و مدیتیشین انجام دهند.
