با توجّه به دستورى که در سوره نور ، مبنى بر لزوم اجازه گرفتن کودکان براى ورود به اتاق والدین آمده، طبیعتاً خوابیدن کودکان ، در بستر والدین نیز روا نیست.
والدین در حالى که لباس آنها پس رفته یا لباس مناسبى در بر ندارند، واجب باشد ، قاعدتاً خوابیدن آنها در کنار والدین که زمینه مساعدترى براى انحراف جنسى ایجاد مى کند ، جایز نخواهد بود. از این رو، والدین باید به این امر ، توجّه داشته باشند که بستر کودکانشان را از سنّى که قادر به اجازه گرفتن براى ورود به اتاق هستند (تقریباً از سن سه سالگى) جدا کنند و کودکان را در اتاق جداگانه اى بخوابانند.
همچنین در سنین خاصّى ، بستر کودکان دختر و پسر باید از یکدیگر جدا باشد و زیر یک پتو نخوابند. در این زمینه ، سه دسته روایات وجود دارد، که سنین : شش، هفت و ده سالگى را سن جدا کردن بسترها مى دانند . در حدیثى امام على علیه السلام مى فرماید :
إِنَّهُ یُفَرَّقُ بَینَ الصِّبیَانِ فِى المَضَاجِعِ لِسِتِّ سِنِین. رخت خواب بچّه هاى شش ساله باید از هم جدا باشد .
از آن جا که با هم خوابیدن، ممکن است باعث تماس بدنى آنها با یکدیگر و شاید تحریک حس کنجکاوى آنها شود، لذا طبق اصل لزوم علاج واقعه ، قبل از وقوع، پیش از آگاه شدن کودکان به لذّت هاى جنسى، باید رخت خواب آنها جدا گردد.
در حدیث دیگرى ، پیامبر صلى الله علیه و آله مى فرماید :
إِذَا بَلَغَ أَولَادَکُم سَبعَ سِنِینَ فَفَرِّقُوا بَینَ فَرشِهِم... . هنگامى که کودکان شما هفت ساله مى شوند، رخت خواب آنها را از هم جدا کنید.
نیز همین محتوا را با تعبیر دیگرى مطرح کرده است :
فَرِّقُوا بَینَ أَولادِکُم فِى المَضَاجِعِ إِذَا بَلَغُوا سَبعَ سِنِینَ . رختخواب کودکانتان را از هم جدا کنید هنگامى که سن آنها از هفت سالگى مى گذرد .
همچنین فرمود :
الصَّبِىُّ وَ الصَّبِىُّ، وَ الصَّبِىٌّ وَ الصَّبِیَّهُ ، وَ الصَّبِیَّهُ وَ الصَّبِیَّةُ یُفَرَّقُ بَینَهُم فِى المَضَاجِعِ لِعَشرِ سِنِینَ . رختخواب کودکان ده ساله، چه پسر با پسر ، یا دختر با پسر ، یا دختر با دختر باشد باید از هم جدا باشد.
نیز فرمود :
مرَُّوا صِبیانَکُم بِالصَّلاةِ إذَا کَانُوا أَبنَاءَ سَبعِ سِنِینَ... وَ فَرِّقُوا بَینَهُم فِى المَضَاجِعِ إِذَا کَانُوا أَبنَاءَ عَشرِ سِنِینَ . کودکانتان را از هفت سالگى ، امر به نماز کنید و بستر آنها را از ده سالگى ، از یکدیگر جدا سازید.
ملاحظه مى شود که در احادیث براى جدا خوابیدن کودکان از یکدیگر ، سن هاى مختلف : شش ، هفت و ده ، مطرح شده اند . در این که منظور از این تفاوت سنّى چیست، مى توان به صورت زیر، احادیث را جمع کرد : این سه حدیث با هم تناقض ندارند ؛ زیرا در حدیث اوّل ، بر شش سالگى تمام دلالت دارد و حدیث دوم و سوم ، بر آغاز هفت سالگى. البته با توجّه به حدیثى که نقل شد ، مبنى بر عدم جواز بوسه زدن به دختر شش سال به بالا و پسر هفت ساله و تحریک پذیرى دختران در سنین کمتر از پسران، احتمال دارد حدیثى که جدا خوابیدن کودکان را در شش سالگى تبیین مى کند، به دختران اختصاص داشته باشد و حدیث دوم و سوم که هفت سالگى را مطرح مى سازد ، تنها مربوط به پسران باشد .
لازم به توجّه است که لزوم جداسازى بستر خواب کودکان ، به جداسازى بستر آنها از یکدیگر اختصاص ندارد ؛ بلکه باید بستر خواب آنها از زنان و مردان و حتى از بستر پدر یا مادر نیز جدا باشد. امام صادق علیه السلام مى فرماید :
یُفَرَّقُ بَینَ الغُلمَانِ وَالنِّسَاءِ فِى المَضَاجِعِ إِذَا بَلَغُوا عَشرَ سِنِینَ .
رخت خواب پسران نوجوان ده ساله ، از بستر زنان باید جدا باشد.
امام صادق علیه السلام در حدیث دیگرى نیز از خوابیدن دختر با پدر یا مرد با مادرش و یا دو زن یا دو مرد در یک رخت خواب، نهى کرده است.
در روانشناسی به اثبات رسیده است که کودکان در سنین قبل از 5 سالگی ، لذت های جنسی را درک و تجربه می کند. از این رو خوابیدن یک کودک در بستر والدین یا خواهر و برادرش ، موجب تماس بدنی و دریافت حرارت بدن آنان شده و لذت می برد؛ که در آینده بچه ها برای بدست آوردن این تجربه لذت بخش ، به کودکان دیگر رجوع می کنند و دوست دارند هم جنس بازی و زنا را تجربه کنند.
