دلبستگی چیست؟
دلبستگی عبارت است از یک وضعیت پایدار زیستی، روان شناختی و اجتماعی که بر اساس ارتباط بین کودک و والدین در سال های اولیه کودکی شکل می گیرد. کودک با نیازهای زیستی همچون نیاز به تغذیه، در آغوش مادر گرفته می شود. کیفیت این عمل آثار وسیعی بر دلبستگی کودک به جا می گذارد. اگر مادر با توجه به نیاز کودک به وی پاسخ دهد و وی را با علاقه به آغوش بکشد و در این زمان با نوزاد ارتباط چشمی برقرار کند، کودک دلبستگی ایمن و سالم را تجربه خواهد کرد. کودکان بر اساس عشق و محبتی که دریافت می کنند، ارزش های تربیتی والدین را درونی می کنند و به والدین شان احترام می گذارند. در این ارتباط دو سویه، دادن محبت از سوی والدین و گرفتن آن از سوی کودک به شکل گیری عقاید کودکان در مورد خودشان و نیز والدین شان منجر می شود.
وقتی در خانه نیستید
به شما توصیه می کنم در مدت زمانی که بیرون از منزل و در محل کار خود هستید با کودک خود در تماس باشید و سعی کنید گوش شنوایی برای بازگویی های وی از کارهایش باشید. در این مدت تلاش کنید برای او یادگاری هایی در خانه بگذارید تا بداند که به فکرش بوده اید؛ برای مثال، درست کردن شربت یا پوست کندن میوه از شب قبل می تواند در زمان نبود شما، یادتان را در ذهن او زنده کند.
وقتی در خانه هستید
هر وقت از محل کار به منزل برگشتید، کودک خود را در آغوش بگیرید و به او جملاتی مانند: «خیلی برای دیدارت لحظه شماری می کردم»، «دوستت دارم»، «دلم برایت تنگ شده بود» را بگویید.
روزانه 30 دقیقه وقت خود را در اختیار فرزندتان قرار دهید، تاکید می کنم در اختیار وی قرار دهید یعنی اگر قرار است کنار او باشید برای او گزینه انتخابی بگذارید و از او نظر خواهی کنید که «امروز دوست داری برایت کتاب قصه بخوانم یا با هم بازی کنیم یا پیشنهاد دیگری داری؟» این نکته را بدانید که حضور شما در کنار فرزندان در حین بازی هایشان و این که احساس کنند والد وقت خود را صرف تماشای بازی آن ها می کند حس ارزشمندی را در آن ها تقویت می کند. همچنین شاید بعضی کودکان در این مواقع از والدین خود درخواست هایی برای جلب مشارکت آن ها در بازی هایشان داشته باشند.
اگر در چنین شرایطی، کودک تان از شما بخواهد که در بازی نقشی را به عهده بگیرید، حتما بپذیرید زیرا در آن شرایط با تمام وجود احساس خواهد کرد برای شما مهم است و این همان احساسی است که شما باید در فرزندتان ایجاد کنید.
