بهره مندی از وسایل ارتباط جمعی
برای مرور کردن ارزش های جنسی با کودکان ، همواره فرصتهای مناسب پیش می آید. پیام های مربوط به جنسیت در بیشتر برنامه های تلویزیونی وجوددارد و می توان از این فرصت برای گفتگو درباره ی اصول اخلاقی استفاده کرد. بررسی تمام یا حتی بخش عمده ی این پیام ها غیرممکن است اما والدین باید بکوشند نهایت تلاش خود را در این زمینه انجام دهند. وقتی با حسن نیت برنامه هایی را که کودکان تماشا می کنند را کنترل می کنیم ، به آنها نشان می دهیم که چقدر از ارزش های خانوادگی خود محافظت می کنیم. وقتی با آنها تلویزیون یا ویدیو تماشا می کنیم ، رفتارهایی را می بینیم که با ارزش های ما مطابقت ندارد ، در این حالت نیز باید از این موقعیت ها برای آموزش کودکان استفاده کرد و درباره اعتقادات خود سخن گفت و یا آنها را تکرار کرد. در این موقعیت ها می توانیم نظر خود را درباره مواد مخدر، نوشیدنی های الکلی و رابطه ی جنسی بیان کنیم اما باید به یاد داشته باشیم که تاثیر رفتار ما از صدای کلام ما رساتر است.
ارزش های جنسی کودکان ، مانند تمام مسایلی که به جنسیت آنها مربوط می شود ، نه تنها تحت تاثیر خانواده ، بلکه در کل تحت تاثیر دوستان، مذهب ، رسانه های گروهی و مدرسه شکل میگیرد، پساگر ما خودمان به این ارزش ها پایبند باشیم و به فرزندانمان کمک کنیم تا این ارزش ها را به طور کامل درک کنند، احتمال پای بندی آنها نیز بیشتر می شود. فرزندانمان بدین ترتیب ارزش های سالم ما را خواهند پذیرفت و اصول ناسالم دیگر را کنار خواهند گذاشت.
رسانه ها و واقعیت
مطالب رسانه ها ، همواره بچه ها را بمباران می کند ، از این رو والدین باید کاملا هوشیار باشند که البته این هوشیاری می تواند از جهات دیگر نیز مفید باشد.تصویری که تلویزیون از انسان ها شان می دهد، گاهی با افراد واقعی و زندگی واقعی تشابه چندانی ندارد، این برنامه ها بر نقش مردها بیش از زن ها تاکید می کند،به سفید پوستان بیشتر از قوم های دیگر می پردازدو به کار کسانی مانند پزشکان ، وکلا و قهرمانان ورزشی رنگ و جلایی غیرواقعی می بخشد. لباس هایی که این شخصیت ها می پوشند از سوی طراحان ویژه تهیه می شود و صورتشان به کمک چهره پردازان ، آراسته می گردد و از طریق بهره مندی از جلوهه ای ویژه و نورپردازی ، ضعف ها و چین و چروک های چهره ی آنها پوشیده می ماند، لذا آنچه از این فیلمها تراوش میکند، نوعی زیبایی دروغین است. همچنین تصویری نیز که از توانایی اقتصادی عامه مردم نشان داده می شود ، تصویری دور از واقعیت است. قصه زندگی خیالی و پرزرق و برق جای داستان ساده ی تلاش مردم را برای دستیابی به اهداف معمولی زندگی می گیرد و زندگی واقعی مانند قصه های پریان نمایش داده می شود و بچه ها را مجذوب می کند. این برنامه ها برنگرش بچه ها نسبت به خود و دنیای اطرافشان تاثیری جدی می گذارد.
رسانه ها چنان بر جنبه ی عاشقانه ی روابط مرد و زن تاکید می کنند که مرز بین عشق ، جاذبه جنسی، عشق ناگهانی و گذرا و دوستی ، به شدت دچار ابهام می شود. مشکلات این شخصیت ها طی چنددقیقه و بدون بررسی نتیجه ی تصمیمات و اعمال غیر مسؤولانه ی آنها حل می شود و همه ی ناراحتی ها و سوء تفاهم ها پس از مدتی کوتاه از بین می رود. همه ی جنبه های زندگی راه حلی ساده و مشخص داردو پایان همه چیز خوش است. در این گونه آثار ، به ندرت درباره ی این که شخصیت ها چگونه تصمیم می گیرند و چگونه به نتیجه می رسند صحبت می شود.
بسیاری از الگوها و عقایدی که از این فیلمها جاری می شود و به ذهن کودکان نفوذ می کند، اخلاقی نیست. ممکن است فردی بزرگسال که می تواند حقیقت را از تخیل تمییز دهد، با دیدن صحنه ای آن را خیالی تشخیص دهد اما همین صحنه می تواند کودک ده ساله ای را گیج کند و بذر باورهای را در ذهن او بکارد که میتواند به روابط آینده ی او آسیب بزند.
