از آن جا که توجّه فرزند به لباس خواب و یا وضعیت خاص والدین در رخت خواب، ذهن او را درگیر مى کند و زمینه تحریکات جنسى را فراهم مى سازد، خداوند ، دستور داده که کودکان باید هنگام ورود به اتاق پدر و مادر، از آنها اجازه بگیرند :
«یَـأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ لِیَسْتَـئذِنکُمُ الَّذِینَ مَلَکَتْ أَیْمَـنُکُمْ وَ الَّذِینَ لَمْ یَبْلُغُواْ الْحُلُمَ مِنکُمْ ثَلَـثَ مَرَّ تٍ مِّن قَبْلِ صَلَوةِ الْفَجْرِ وَ حِینَ تَضَعُونَ ثِیَابَکُم مِّنَ الظَّهِیرَةِ وَ مِن بَعْدِ صَلَوةِ الْعِشَآءِ ثَلَـثُ عَوْرَ تٍ لَّکُمْ لَیْسَ عَلَیْکُمْ وَلَا عَلَیْهِمْ جُنَاحٌ بَعْدَهُنَّ طَوَّ فُونَ عَلَیْکُم بَعْضُکُمْ عَلَى بَعْضٍ کَذَ لِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمُ الْأَیَـتِ وَ اللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ * وَإِذَا بَلَغَ الْأَطْفَـلُ مِنکُمُ الْحُلُمَ فَلْیَسْتَـئذِنُواْ کَمَا اسْتَـئذَنَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ کَذَ لِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمْ ءَایَـتِهِ وَ اللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ .
اى کسانى که ایمان آورده اید ، باید بردگان و کودکانتان که به حد بلوغ نرسیده اند ، در سه وقت از شما اجازه بگیرند : قبل از نماز صبح ، در نیم روز، هنگامى که لباس هاى خود را بیرون مى آورید و بعد از نماز عشاء ؛ این سه هنگام ، زمان خلوت کردن براى شماست . پس از آن ، نه بر شما اشکالى وارد است ، نه بر آنها که بر شما وارد شوند و آمد و شد کنند . هنگامى که کودکان شما بالغ شدند ، باید همانند قبل ، اجازه بگیرند . خداوند ، اینگونه آیات خود را براى شما آشکار بیان مى کند و خداوند ، دانا و حکیم است .
خداوند در این آیه، سه وقتى را که زمان خلوت کردن زن و شوهر است و احتمالاً زیاد مقیّد به پوشش نیستند ، به عنوان اوقاتى که دیگران باید براى ورود اجازه بگیرند ، مشخّص کرده اند. البته این وسعت زمانى و بیان این نکته که والدین هنگام ظهر ، به علّت گرماى زیاد ، یا به هر دلیلى ، لباس هاى خود را درمى آورند ، نشان دهنده این نکته است که والدین ، نه تنها باید از انجام دادن عمل جنسى در این هنگام خوددارى کنند ، بلکه از لخت شدن در برابر آنها نیز باید امتناع کنند. از طرف دیگر ، فرزندان ، حتّى اعمالى مانند بوسیدن یا در آغوش گرفتن را هم نباید شاهد باشند ؛ زیرا این اوقات مشخص شده ، همیشه زمان هاى ، هم بسترى نیستند ؛ بلکه ممکن است در این اوقات ، والدین ، روابط تلذّذى از یکدیگر داشته باشند و فرزندان نباید شاهد این روابط باشند .
البته بیان این اوقات ، به معناى حرمت زمانىِ این اوقات و آزاد بودن اوقات دیگر (حتّى اگر در آن اوقات ، اعمالى انجام شود و در اوقات دیگر ، روابطى بین والدین باشد) نیست ؛ بلکه مراد این است که در اوقاتى که والدین ، مشغول استراحت هستند و لباس هاى خود را از تن درآورده اند یا لباس نازکى بر تن دارند و ممکن است با هم روابط خصوصى داشته باشند ، نباید کودکان بر آنان وارد شوند.
در حدیثى آمده که فردى از امام صادق علیه السلام پرسید : آیا مرد براى وارد شدن بر پدرش باید از او اجازه بگیرد؟ امام فرمود :
نَعَم، وَ قَد کُنتُ أَستَأذِنُ عَلَى أَبِى وَ لَیسَت أُمِّى عِندَهُ، وَ إِنَّمَا هِى امرَأَةٌ أَبِى وَ تُوُفِّیَت أُمِّى وَأَنَا غُلامٌ وَ قَد یَکونُ مِن خَلوَتِهِمَا مَا لا اُحِبُّ أَن أَفجَأَهُمَا عَلَیهِ، وَ لاَ یُحِبَّانِ ذَلِکَ مِنِّى ، السَّلامُ أَصوَبُ وَ أَحسَنُ .
بله، من هم براى ورود بر پدرم اجازه مى گرفتم ، در حالى که مادرم فوت کرده بود و پدرم همسرى اختیار کرده بود و من نوجوان بودم . شاید آنها در خلوتشان رفتارى داشته باشند که دوست ندارند آنها را در آن حین ، غافلگیر کنم و آنها هرگز این رفتار مرا دوست ندارند. راه درست ، اجازه گرفتن و سلام کردن است.
روان شناسان نیز به تأثیر نامطلوب مورد مشاهده قرار گرفتن والدین ، هنگام انجام دادن عمل جنسى ، از سوى کودکان اشاره کرده اند. فروید در این زمینه چنین مى نویسد :
اگر کودکان در سنین پایین ، ارتباط جنسى بزرگ سالان را ببینند (که این اتفاق ، به خاطر اعتقاد بزرگ ترها مبنى بر این که کودکان ، هیچ چیز جنسى را نمى توانند بفهمند ، پیش مى آید) ، آنها هیچ تعبیرى براى این عمل ندارند ، جز این که عمل جنسى را نوعى سوء رفتار یا تجاوز ، تصوّر کنند ؛ یعنى آن را به عنوان یک امر سادیستى مى فهمند. روان کاوى ، نشان داده است که شکل گیرى چنین تفکّرى در کودکى ، زمینه مساعدى را براى ایجاد تمایلات سادیستى در بزرگ سالى ایجاد مى کند.
