به عقاید کودک خود در انتخاب دوست، احترام بگذارید. او را هرگز به دوستی با کودک دیگر وا ندارید. به او القا نکنید که در دوست یابی ناتوان است و به او نقش بی عرضه ندهید.
برای ایجاد زمینة دوست یابی از راه کارهای ذیل بهره ببرید :
1- ارتباط خود را با نزدیکان بیشتر کنید تا فرصت بیشتری برای انتخاب دوستان متناسب با روحیاتش به دست آورد.
2- همه یا برخی از هم کلاسی هایش را به مناسبت هایی به منزل خود دعوت کنید.
3- او را به شرکت در برنامه های جنبی مدرسه و فعالیت های گروهی چون روزنامة دیواری، اجرای مراسم، تئاتر و ... و حضور در اردوها تشویق کنید.
4- ثبت نام کودک در کلاس های ورزشی، هنری و ... می تواند زمینه ساز دوست یابی او شود؛ البته به سلامت محیط این گونه کلاس ها توجه داشته باشید.
5- دعوت از یکی از همسالان نزدیکان برای گذراندن تعطیلات آخر هفته در منزل شما یا در یک مسافرت کوتاه مدت، ممکن است کودک شما را به او علاقه مند کند و با او دست شود.
در صورت ناسازگاری با دوست، حساسیت نشان ندهید. این روحیة کودکان بین 4 تا 8 ساله است که با دوست خود ارتباط یک طرفه برقرار، و به راحتی قهر می کنند. این کودکان، امروز دوستان گرمابه و گلستان، و فردا دشمنان خونی اند. آنان به تأثیر رفتارشان بر دوست چندان اهمیت نمی دهند و دوستی را رابطه ای دامنه دار نمی بینند.
برای ایجاد سازگاری، بکوشید خودتان الگوی خوبی باشید و با دوستانتان بی دلیل قطع رابطه نکنید. خوردنی بیشتری را در اختیار فرزندتان بگذارید تا با دوست خود به صورت مشترک استفاده کند.
با بیانی نرم و در موقعیت های عاطفی (ر.ک : ص 41) برخورد خوب با دوست را به او بیاموزید، و ارزش دوست خوب را برایش تبیین کنید تا بداند که انسان بدون دوست، غریب است.
امام علی (ع) می فرماید :
الغریب من لم یکن له حبیب.
غریب، کسی است که دوستی ندارد.
در صورت استمرار دوستی کودکتان، از تشویق و تحسین او غافل نشوید.
