این گونه رفتارها برای کودک 3 ساله طبیعی است و در کودکان زیر 4 سال فراوان دیده می شود؛ البته درجة آن متفاوت است. کودکان، در این سنین گمان می کنند مالک همة اشیا هستند. نگران نباشید و بکوشید تنش ها را کم کنید؛ زیرا طرف مقابل فرزند شما هم کودکی است که به طور طبیعی، رفتاری مشابه از خود نشان می دهد. سعی کنید جلو نهادینه شدن این رفتار را بگیرید.
در تشدید این رفتار، عللی می تواند موثر باشد :
1- آموزش از بزرگ ترها و همسالان : گاهی بزرگسالان (والدین، خواهر و برادر) و همسالان بر سر اموال می جنگند و این رفتار، به کودک منتقل می شود. بکوشید محیط را اصلاح کنید.
2- آموزش عملی از دیگران : گاهی همسالان یا برادر و خواهر، اشیایی را به زور از او می‌گیرند و به طور عملی، این رفتار را به کودک می آموزند. جلو رفتار آن ها را بگیرید.
3- نیاز : برای فرزندتان لوازم و اسباب بازی های مورد نیازش را در حد متعارف تهیه کنید.
چند توصیه
أ. پرهیز از زور : وقتی اسباب بازی دیگران را می گیرد، سعی نکنید به زور از او پس بگیرید؛ زیرا سبب قشقرق بیشتر کودک و آسیب احتمالی به شیء می شود.
ب. آموزش مالکیت : به کودک خود بیاموزید که مالک همه چیز نیست و هر اسباب بازی یا وسیله ای، از آن شخص خاصی است.
ج. استفاده از روش پرت کردن حواس : از این روش برای سنین زیر 2 سال و تا حدودی سن کودک شما می توان استفاده کرد. سعی کنید به ویژه در مهمانی ها، شیء دلخواه او را همراه داشته باشید و هر گاه خواست اسباب بازی های کودکان دیگر را بگیرد، اسباب بازی دلخواهش را به او نشان دهید؛ به احتمال فراوان، حواسش پرت خواهد شد. اگر چنین اتفاقی نیفتاد، اسباب بازی دلخواهش را به همان کودکی که می خواهد اسباب بازی اش را بگیرد، ارائه کنید؛ به طور قطع به چنین معامله ای راضی نخواهد شد و وسیلة کودک دیگر را رها خواهد کرد.
