اضطراب با توجه به شدت و ضعف عوامل آن، نشانه های متفاوتی دارد.
در مرحلة ابتدایی؛ تکان دادن دست و پا، بالا کشیدن شلوار، گزیدن و لیسیدن لب، و بازی با اشیایی چون خودکار، موی سر، دکمة پیراهن و ... .
این نشانه ها، گویای اضطراب عمومی است که در همگان وجود دارد و چندان نگران کننده نیست. کودک یا نوجوان، مشغول انجام تکالیف است و چون برنامة مورد علاقه اش در تلویزیون آغاز شده، اضطراب دارد و دائم دست یا پایش را تکان می دهد.
در مرحلة شدیدتر؛ اختلالات رفتاری یا عادات عصبی (مانند ناخن جویدن، کندن پوست لب یا مو، کش یدن پوست یا مو، کندن زخم بدن، فشار دادن دندان ها)، فرو ریختن دل، پرخاشگری، و تیک، یعنی پر عصبی (مانند چشمک زدن، بالا انداختن ابرو، غنچه کردن دهان) دست و پای سرد، بی خوابی، کابوس، تکرر ادرار و ... .
این نشانه ها گویای عامل جدی تر اضطراب هستند و باید بدان ها توجه شود.
مهم ترین علل اضطراب در این مرحله، فشارهای روحی – روانی ناشی از اختلافات و درگیری پدر و مادر، فرزند جدید و ... است.
در مرحلة بسیار شدید (حملة وحشتزدگی)؛ پریدن رنگ صورت، عرق کردن دست ها و بدن، افزایش سرعت تنفس، تهوع و سرگیجه، تپش شدید قلب، ریختن ادرار و ... .
این نشانه ها که گویای سیستم عصبی سمپاتیک (فرآیندی طبیعی در بدن انسان) است، نشان از عاملی بسیار شدید، چون ترسی ناگهانی، صحنه ای دایره آور یا کابوس دارد که باید زمینه های آن ها از بین برود.
نشانه های اضطراب برای نوجوانان و بزرگسالان، افزون بر موارد پیش گفته، عبارتند از :
تمایل به کارهای سبک، عدم تمرکز، انزواجویی، یبوست و درد دل، کاهش هورمون جنسی، مشکلات خواب، افزایش گرایش های وسواسی (بررسی قفل ها، چراغ، شیر آب و ...)، نوشیدن مشروبات الکی، سیگار کشیدن، کم خوری، بی اهمیتی به وضع ظاهر، رانندگی وحشیانه، ناتوانی در تصمیم گیری، اختلال در حافظه، افزایش افکار خود انتقاد گرانة منفی، اختلال در ترشح هورمون ها و ...؛ برای مثال، سبب افزایش تیروکسین و در نتیجه،کاهش وزن، افزایش ضربان قلب، عصبانیت و بی خوابی می شود. باعث افزایش کورتیزون و در نتیجه، کاهش توانایی فرد در برابر عفونت ها و سایر بیماری ها خواهد بود. اضطراب، سبب افزایش کلسترول می شود که عامل مهمی در حمله های قلبی است.
