هماهنگی پدر و مادر در تربیت فرزند، چقدر اهمیت دارد ؟
ج : یکی از مهم ترین مسائل مربوط به تربیت فرزند، هماهنگی پدر و مادر است. تربیت، مانند پرنده ای است که برای پرواز به دوبال نیاز دارد، اختلاف والدین در تربیت فرزند (استفاده از تنبیه بدنی، سختگیری، حضور در اردوها، محافل مذهبی و ...)، کودک را دچار تعارض می کند. وقتی پدر یک مبنا دارد و توصیه ای می کند و مادر مبنایی دیگر دارد یا بالعکس، کودک مجبور است، یکی را بپذیرد و چون پدر و مادر، هر دو را دوست دارد، توان انتخاب یکی را نخواهد داشت و دچار التهابی درونی و تعارض می شود.
در صورت اختلاف مبنایی در تربیت فرزند خود، با گفت و گو و تبادل اندیشه، به مبنا و شیوه‌ای واحد برسید. توجه داشته باشید که این گفت و گو در حضور کودک انجام نگیرد. در مواردی که نمی توانید به توافق برسید، نظر مشاوری آگاه، متدین و دلسوز می تواند راهگشا باشد.
در تربیت مقطعی و برخوردهای موردی هم هماهنگی والدین و حتی بقیة اعضای خانواده لازم است. پدر تصمیم می گیرد از شیوة قهر کردن (ر.ک : ص 97) استفاده کند؛ اما چون مادر با وی هماهنگ نیست، همزمان با قهر پدر، به فرزند محبت می کند و قهر پدر بی اثر می شود یا هنگام توبیخ فر زند به وسیلة مادر، پدر در حضور مادر، از فرزند خود طرفداری می کند و طبیعی است که توبیخ سنجیدة مادر بی اثر خواهد شد.
هماهنگی بین مدرسه و خانمه نیز در تربیت لازم است؛ اگر چه آثار منفی عدم این هماهنگی همچون عدم هماهنگی والدین نیست؛ زیرا رابطة روحی – عاطفی کودک با معلم، چونان رابطة عاطفی با والدین نیست.
اثر منفی عدم هماهنگی با مدرسه این است که تربیت والدین در خانه را بی اثر می کند یا بالعکس.
بهترین راه برای ایجاد هماهنگی بین خانه و مدرسه، شرکت والدین در جلسات انجمن اولیا و مربیان و ارتباط های حضوری، تلفنی و مکاتبه ای با اولیای مدرسه است.
برگرفته از سخنان استاد دهنوی
