اطلاع رسانی و آگاهی بخشی از جمله اقدامات پیش گیرانه و اساسی در جلوگیری از بروز معلولیت هاست.
فلج مغزی یک اصطلاح چتر مانند است برای توصیف یک گروه بیماریهای مزمن که در سالهای اول تولد ظاهر می شود و ناشی از نقص و تنزل حرکات که در طول زمان بهتر نمی گردد بکار می رود. این بیماری ها با نقص رشد و یا تخریب حرکات برای کنترل حرکت در مغز همراه است. فلج مغزی به معنای معمولی کلمه یک بیماری به حساب نمی آید. فلج مغزی واگیر نیست، پیشرفت نمی کند و درمانی غیر از توانبخشی نیز ندارد. با وجود این که اغلب تصور می شودکه این یک شکل حرکتی است که بر اثر آسیب های مغزی زمان تولد ناشی می شود، اما واقع امر این است که مکانیسم آن خیلی پیچیده تر می باشد.
به منظور استفاده های عملی، میتوان فلج مغزی را سندرمی دانست که دارای علائمی از قبیل:
ناهنجاری های حرکتی، ناهنجاری های روانی، تشنج، اختلال های رفتاری ناشی از آسیب مغزی می باشد، دانست. این علائم ممکن است آن قدر خفیف باشد که تشخیصشان با اشکال صورت گیرد و یا آن قدر عمیق باشد که فرد بطور کامل زمین گیر شود.
عوامل قبل از تولد
عفونت ها
بیماری هایی نظیر سرخجه و انگل ها
کم اکسیژنی یا نرسیدن اکسیژن به مادر
خونریزی های غیر عادی مادر به خصوص در ماه های اولیه
مسمومیت غذایی، دارویی، خوردن قرص های آرام بخش
حاملگی های متعدد و پشت سرهم
عوامل حین تولد
کم اکسیژنی نوزاد یا نرسیدن اکسیژن به مغز نوزاد، و انسداد ریه ها
ضربه های وارده به سر نوزاد، تصادفات و حوادث مختلف
کاهش فشار خون مادر
استفاده از فورسپس
سزارین
زایمان های سخت
علل بعد از تولد
ضربه و تصادفات
زخم ها و کوفتگی هایی که در ارتباط با مغز هستند
له شدگی مغز (له شدن بافت ها و خونریزی های داخلی)
مننژیت (ورم پرده ی مغز و مایع درون مغزی)
آنسفالیت (عارضه ی مغزی، التهاب مغزی)
مسمومیت ها
