زندگی فرآیند یادگیری برای انسان است و کودک از همان روزهای ابتدای زندگی درحال یادگیری است و والدین وظیفه دارند در همان سال های اولیه زندگی کودکشان خصلت های بزرگ انسانی مانند دوستی کردن، دشمنی نکردن، کینه نداشتن و انفاق و بخشش را به او آموزش بدهند. کودک باید بیاموزد تمامیت خواه نباشد و تصور نکند که مالک تمام آن چیزهایی که دارد است و بداند در جامعه باید از چیزهایی که دارد ببخشد تا چیزهای دیگری بدست بیاورد.
کودک تا سن ۲ سالگی در مرحله شناخت خود میان بینی به سر می برد و بیشتر دوست دارد گیرنده باشد تا دهنده و به همین خاطر همیشه هر چیزی را که ببیند می خواهد. فرزندان، هر خوب و بدی را ابتدا از اولین خاستگاه تربیتی؛ یعنی خانواده می آموزند. پرورش روح گذشت و ایثار در فرزند یکی از آن تدابیر تربیتی مهم است که اثراتی بس فراوان در ابعاد متفاوت زندگی اکنون و آینده کودک امروز و بزرگسال فردا دارد.
اگر می‌خواهید کودکتان ویژگی خساست و خودخواه بودن را نداشته باشد، سعی کنید امنیت، اعتماد و مثبت اندیشی را در او تقویت کنید. برای آموزش سخاوتمند و نیکوکار بودن به کودک، والدین می‌توانند از همان دوران کودکی سعی کنند ارزش های زندگی جمعی را به فرزندانشان بیاموزند و به آن ها یادآور شوند که هیچ کس نمی تواند به تنهایی زندگی کند.
کودکان خیرخواه و سخاوتمند، کودکانی هستند که تنها به فکر خود و منافعشان نیستند، بلکه به احساسات، نیازها و خواسته های دیگر افراد خانواده و دوستانشان نیز اهمیت می‌دهند. این کودکان آموخته‌اند که با بخشش، نیکوکاری و خوش رفتاری می‌توانند موجب شادی دیگران شوند. کودکان سخاوتمند از اینکه دیگر اطرافیانشان را نیز همچون خودشان، سرحال و بانشاط می‌بینند، لذت می‌برند. آن ها برای جمع و روابط اجتماعی ارزش و احترام قائل اند و بخشش را یکی از ویژگی های برتر شخصیتی می‌دانند.
اگر می‌خواهید کودکتان ویژگی خساست و خودخواه بودن را نداشته باشد، سعی کنید امنیت، اعتماد و مثبت اندیشی را در او تقویت کنید. سپس به منافع دیگران بیندیشید. هنگامی که فردی در انجام کارهای خیر و نوع دوستانه پیش قدم می‌شود، نه تنها خود را تواناتر و داراتر از قبل می‌یابد، بلکه موجب پرورش حس عزت نفس و ارزشمندی در خود می‌شود. اغلب کودکان از حدود سه سالگی احساسی از همدلی و مهربانی از خود نشان می‌دهند و طی آن به دلجویی از کودکان و افراد دیگر خانواده هنگام ناراحتی می‌پردازند. در این زمان است که می‌توان رفتارهای سخاوتمندانه را به کودک آموخت.
برای آموزش سخاوتمند و نیکوکار بودن به کودک، والدین می‌توانند از همان دوران کودکی سعی کنند ارزش های زندگی جمعی را به فرزندانشان بیاموزند و به آنها یادآور شوند که هیچ کس نمی تواند به تنهایی زندگی کند.
کودکان خیرخواه و سخاوتمند، کودکانی هستند که تنها به فکر خود و منافعشان نیستند، بلکه به احساسات، نیازها و خواسته های دیگر افراد خانواده و دوستانشان نیز اهمیت می‌دهند. این کودکان آموخته‌اند که با بخشش، نیکوکاری و خوش رفتاری می‌توانند موجب شادی دیگران شوند. کودکان سخاوتمند از اینکه دیگر اطرافیانشان را نیز همچون خودشان، سرحال و با نشاط می‌بینند، لذت می‌برند. آن ها برای جمع و روابط اجتماعی ارزش و احترام قائلند و بخشش را یکی از ویژگی های برتر شخصیتی می‌دانند.
