اگر فرزند شما به این دلیل دروغ می گوید که می خواهد دچار مشکل نشود و یا با گفتن حرفی که دروغ است می خواهد شما را خوشحال کند هرگز عکس العملی نشان ندهید که بفهمد کار اشتباهی انجام داده به سادگی به آنان بگویید که ما باید همیشه واقعیت را بگوییم و اگر واقعیت را بگویند دچار مشکل نخواهند شد و با گفتن واقعیت والدین خود را خوشحال می کنند و به آنان بیاموزید در سن جوانی واقعیت را بگویند و اگر دروغ بگویند مردم به آن ها اعتماد نخواهند کرد.
بچه ها تا سن ۴ سالگی فرق بین واقعیت و خیال را درست متوجه نمی شوند و با بالا رفتن سن بهتر عمل می کنند. یکی از راهکارها این است که از طریق کتاب خواندن، برنامه های تلویزیون و بازی های مرتبط فرق بین تخیل و واقعیت را به او نشان دهیم.
مثلاً وقتی برنامه تام و جری را نگاه می کند و می بیند که گربه زیر قلتک آسفالت می رود و صاف می شود و دوباره زنده می شود و راه می رود باید برایش توضیح دهیم که اصلا امکان ندارد در واقعیت چنین اتفاقی رخ دهد. یکی دیگر از دلایل تقلید از بزرگتر هاست. اگر می خواهید فرزندتان دروغ نگوید پس باید والدینی دروغ گو نباشید. حتی دروغ هایی که اصطلاحاً مصلحتی و ساده است.
در شروع سنی که به مدرسه می روند بیش از هر چیزی کودکان خیلی دوست دارند والدین خود راخوشحال کنند و این باعث می شود که فکر کنند اگر حقیقت را بگویند والدین خود را ناراحت می کنند. در ابتدای سن ۸ سالگی فرق بین واقعیت و تخیل را درست درک می کنند و تا سن ۱۰ سالگی می تواند حس تشخیص بد و خوب خود را قوی تر کنند. در سن ۸ سالگی بچه ها آگاهند که دروغگویی اشتباهاست و والدین باید فرزندان خود را طوری تربیت کنند که دروغ نگویند.
بنابراین اگر کودک شما همیشه و به طور منظم دروغ می گوید دلیل آن این است که او به نحوی تحت فشار قرار دارد. شاید کودک شما در انجام کارهای مدرسه ضعف دارد وقتی شما به او فشار وارد می کنید در این باره به شما دروغ می گوید. بسیاری از دروغ‌ها به‌دلیل ایجاد فشارهای بی‌مورد والدین روی فرزندان به‌وجود می‌آید. به همین دلیل کودک می‌آموزد که با دروغ گفتن آسوده خاطر می‌شود. دروغ ممکن است کودکان عصبانی را برای تلافی کردن و صدمه‌زدن به شما آماده کند.
فرزندان ما باید در خانه احساس آرامش و اطمینان کنند و مطمئن باشند که خطاهای بی اختیار بخشوده می شود. تنبیه و سرزنش برای مواردی است که تعمدی در کار باشد و تازه اگر در همان کار عمدی هم سخن راست گفته شود موجب تخفیف در عقوبت باید باشد.
بیان این که خدا از این کار راضی نیست و آدم به جهنم می رود، برای بازداشتن بچه ها از دروغ موثر است. داستان های بلند را به حساب دروغگویی نگذارید. بچه ها خیالات و تصورات خود را بیان می کنند و به هیچ کسی آزاری نمی رسانند. در مورد داستان های جالب با فرزندتان صحبت کنید آن ها می توانند فرق واقعیت و تخیلات را تمییز دهند. وقتی کار اشتباهی می کنند و شما بدان آگاهید از فرزندتان سؤال نکنید چون او را در شرایطی قرار می دهید که دروغ بگوید.
محبت و پذیرش بی‌قید و شرط شخصیت کودک به همراه بردباری و صبر در برابر خطاهای وی می‌تواند کمک زیادی به راستگویی فرزند کند. البته والدین هیچ‌گاه نباید در برابر اشتباهات فرزندشان بدون تلاش برای اصلاح کردن او، صبر کنند بلکه می‌توانند در زمان‌های مناسب با او به گفت‌و‌گو بنشینند تا خطا‌هایش را تکرار نکند.
والدین اینکه اگر فرزندتان در جمع دوستان و اطرافیان شما دروغ گفت به هیچ عنوان در جمع نسبت به دروغش واکنش نشان ندهید. چون باعث می شود به مرور احساس بی ارزشی کند. در مقابل بقیه او را سرزنش نکنید و وقتی که با او تنها شدید پیامد رفتارش را به او گوشزد کنید. لزومی ندارد که به خاطر دروغ گقتن احساس منفی به او القا کنید.
