کودک در روند اجتماعی شدن معمولا والدین و به خصوص مادر خود را الگو قرار می دهد و رفتار و بر پایه تقلید از دیگران پایه ریزی می کنند. بنابراین شناخت نیازهای کودک و تصحیح الگوهای رفتاری نقش مهمی را در شخصیت اجتماعی کودک خواهد داشت.
از خصوصیات بارز انسان ها، اجتماعی کردن کودکان می باشد. حمایت و شیوه درست فرزند پروری به رفتارها یا اعمال محبت آمیز، مساعدت و همیاری که والدین نسبت به فرزندان خود ابراز می دارند، اشاره دارد، شیوه درست تربیت و فرزند پروری که کودکان از والدین خود دریافت می کنند منجر به سلامت پایدار قابل توجهی می شود، زیرا رابطه والدین و فرزندان با فراهم آوردن شرایط افزایش سلامت موجب رشد و تحول روانی، اجتماعی و زیستی می شود. در حقیقت شیوه‌های درست فرزند پروری والدین بر رشد و افزایش سلامت روانی فرد تاثیر می گذارد.
به ویژه در طول دوران اولیه زندگی، والدین یک کودک، اغلب منبع اصلی برای رشد احساس عزت نفس و یادگیری راه های موثر اعمال کنترل شخصی می باشند آن ها همچنین نحوه درست رابطه برقرار کردن با دیگران را فراهم می کنند که به دور از هر گونه کمرویی و اعتماد به نفس پایین است.
ارتباط بین مادر و فرزند چه قبل از تولد و چه بعد از آن تاثیر بسیار مهمی در رشد روانی اجتماعی کودک به جا می گذارد و دوم علاقه مادر به داشتن فرزند، مسیر تامین کننده‌ای بین او و فرزندش، داشتن نگرش های مثبت و منفی مادر در ساخت روانی فرزند تاثیر بسیار می گذارد. مثلا کودک می بیند که بیش از همه از او مواظبت می کند، صادقانه به او محبت می ورزد، کودک نیز تلاش می کند تا از فرامین مادر اطاعت کند و یک روابط محبت آمیز استوار بین آن دو برقرار می شود. اما اگر ببیند مادر خونسرد، بی تفاوت است ممکن است واکنش های شدیدی از خود نشان دهد و او را خودخواه و غیر قابل اعتماد به شمار آورد.
در دوره پیش دبستانی نیز وابستگی به خانواده بسیار زیاد است و همواره در همه جا دوست دارد با آن ها باشد، در همه حال از آنها کمک می طلبد اگر والدین با کودک خود رفتار مطلوبی نداشته باشند، باعث ایجاد تعارض، تردید در او می شود و اگر وابستگی را تشویق کند او موجودی وابسته به بار می آید که اصولا وابستگی در دختران بیش از پسران دیده می شود. در این راستا اصولا فرزند باید یک رابطه گرم و صمیمی و مستمر را تجربه کندبه گونه‌ای که در این رابطه احساس ارضاء شدن و لذت بردن را داشته باشد.
اگر دوست شما یا فرد غریبه دیگری کودک را در آغوش گرفت و کودک شروع کرد به گریه کردن، بهتر است او را در آغوش خود بگیرید و آرام به فرد مقابل نزدیک شوید، بازی کنید یا درباره فرد مقابل با مهربانی صحبت کنید تا حساسیت کودک از میان برود و بتواند به فرد غریبه اعتماد کند. سپس، کودک را چند دقیقه کوتاه در نزدیکی فرد غریبه قرار دهید. بعد از آن چند دقیقه اتاق را ترک کنید و ببینید اوضاع چگونه پیش می رود. اگر کودک شروع کرد به گریه کردن، دوباره تلاش کنید.
یکی از بهترین همراهی های والدین با کودک کمک به وی در خواندن شعر های کودکانه و همراهی وی در یادگیری آن هاست این کار به کودک اعتماد به نفس می دهد.
