top
تربیت یعنی، درس زندگی

تربیت یعنی، درس زندگی

تربیت یعنی، درس زندگی

همۀ والدین خواستار خوشبختی و رفاه و امنیت‌ کودکانشان‌اند. هیچ کس عمدا کودکش را‌ تـرسو، کم‌رو، سهل‌انگار یا بی‌ نزاکت‌ بار نمی‌آورد. با این حال بسیاری از کودکان در‌ مراحل مختلف رشـد شان خصوصیاتی‌ نامطلوب‌‌ کسب مـی‌کنند، از داشـتن احساس اطمینان و امنیت باز می‌مانند و نمی‌توانند برای خودشان و دیگران احترامی قائل‌ شوند. ما می‌خواهیم کودکان مؤدب باشند اما آن‌ها بی‌ادب‌ می‌شوند، می‌خواهیم مرتب و پاکیزه باشند، اما در‌ هم و بر هم‌ و شلخته مـی‌شوند، می‌خواهیم اعتماد به نفس داشته باشند، اما نامطمئن بار می‌آیند، می‌خواهیم شاد و خرم باشند، اما می‌بینیم که نیستند.

 

از آن جا که درصد قابل‌ توجهی‌ از رفتار انسان‌ها اکتسابی‌ است و در اثر یادگیری، به خـصوص در دوران کودکی، شکل‌ می‌گیرد؛ نقش والدین در تربیت کودکان به صورت بارز مشخص خواهد شد. در تربیت کودکان سه‌ روش «مستبدانه، آزادمنشانه و آزادی مطلق» وجود دارد.

بهترین شیوۀ تـربیت کـودکان را روش آزاد منشانه است و این روش بر پایۀ احترام‌ متقابل‌ بین والدین و فرزندان، تعیین حریم و محبت دو سویه می‌باشد و محصول‌ آن فرزندانی قابل اعتماد در جامعه است. بی‌شک انتخاب‌ شیوه‌ های نادرست تربیتی (مـستبدانه یـا آزادی مطلق) تأثیر مستقیم در‌ بروز‌ نابهنجاری‌، بزهکاری‌ها و جرایم خواهد داشت.

 

بسیاری‌ از جوانان ضد اجتماعی محصول روش‌های تربیتی‌ مستبدانه‌اند. این افراد به دلیل ناآگاهی والدین، در سنینی که‌ کودک به طـور طـبیعی‌ بـاید‌ لجباری‌ و پرخاشگری داشته باشد، بـا نـاکامی یـا تنبیه آنان‌ مواجه‌ شده و یا با روش آزادی مطلق‌ تربیت شده‌اند. لذا آشنایی والدین با شیوه‌های درست تربیتی، متناسب با مراحل رشد‌، تأثیر‌ بـسزایی‌ در ایـجاد جـامعه‌ای سالم، پویا و ایمن خواهد داشت. شناخت این‌ مـراحل و بـه کارگیری‌ روش‌های مناسب تربیتی به والدین کمک خواهد کرد تا در تربیت کودک خود موفق‌تر عمل‌ نمایند‌.

 

علی(ع) می فرمود: «بهترین ارثی که پدران می توانند به فرزندان خویش بدهند ادب و تربیت صحیح است.»

 

بسیاری از والدین بر این باورند که کار تربیتی با فرزندان، خود صرفا اختصاص به زمان هایی دارد که آنان به بحث و گفت و گو می نشینند حال آن که فرزندان نه تنها باید افرادی پاک و شرافتمند بار بیایند بلکه بایستی مدیرانی خوب و بهره ور نیز باشند. به عنوان مثال هرگاه بچه از نحوه و میزان درآمد خانواده خود بی اطلاع باشد و این عادت در او رشد یافته باشد که تنها به نیازهای خود توجه داشته باشد و به نیازهای سایر اعضای خانواده خود بی اعتنا باشد، تنها یک مصرف کننده بوده و در دوران جوانی می تواند برای جامعه و خود زیان های فراوانی را به ارمغان بیاورد.

 

چنانچه والدین بدین گونه بیندیشند که فرزندشان باید همه چیز داشته باشد، بهترین ها را بخورد و بپوشد و بهترین اسباب بازی ها را داشته باشد و … اما در عین حال خود را از ضروری ترین وسایل و خوردنی ها و دیگر راحتی ها محروم سازند، ناآگاهانه توقعات فرزند خود را افزایش داده و موجب خواهند شد که او تنها به خود و منافع شخصی خود فکر کند. این گونه شیوه تربیتی بسیار غلط بوده و والدین قبل از هر فرد دیگری از این شیوه تربیتی نادرست ضربه خواهند دید.

 

حال آنکه بچه ها باید از محل، حرفه و شغل و دشواری های کار و شغل والدین خود مطلع باشند و بدانند والدین آنان برای فراهم نمودن آسایش و راحتی بچه های خود چه زحمات و مشقاتی را تحمل می نمایند. از سوی دیگر چنانچه مادر خانه دار است فرزندان باید اهمیت خانه داری و کارهای مادر را بدانند و به این زحمات احترام بگذارند و دقیقا به آنان تفهیم شود و درک نمایند که آسایش و رفاه و راحتی در خانه مرهون و مدیون زحمات شبانه روزی مادر و خانه داری او می باشد.

 

بچه ها لازم است با هزینه ـ درآمد خانواده خود آشنا بوده و از میزان حقوق و درآمد پدر و مادر خود آگاه باشند بدین ترتیب آن ها می توانند یاد بگیرند و بدانند باید از برخی نیازهای خود چشم پوشی کرده تا نیاز سایر افراد خانواده مرتفع شود. فرزندان در خانواده هایی که به لحاظ تأمین معاش دچار مشکل و به دلایل مختلف دچار تنگدستی هستند، باید بدانند و یاد بگیرند که در تلاش برای بهبود زندگی، انسان ها بیشتر احساس غرور و سرافرازی می کنند. والدین چنین خانواده هایی حتما باید بردباری، تلاش در راه آینده ای بهتر، گذشت و مساعدت را پرورش دهند. مخصوصا آنان نباید در نزد بچه خود از مشکلات زندگی شکوه و شکایت داشته باشند.

 


مرتبه
مرتبه
نظر و تجربه خود را برای دیگران ثبت کنید

تبلیغات ویژه

تجربه مادرانه
شما میتوانید در مورد موضوع زیر بحث و تبادل نظر کنید و در قسمت نظرات تجربه خود را با مادران در میان بگذارید :
موضوع انتخاب شده :
جدا کردن اتاق فرزندان
تجربه خودرا بنویسید
تبلیغات