تربیت کردن و پرورش دادن کودک در هر صورت و به هر شکلی، یک چالش به شمار میآید. اما اگر کودک، مبتلا به بیش فعالی نیز باشد این چالش دو چندان میشود راهنمایی ها و سبکهای مفید تربیت و حمایتهای یک مراقبت کننده دلسوز، میتواند تا حدی کمک کننده باشد. در این مقاله سعی بر آن است تا با ارائه راهکارهای کاربردی به والدین ومعلمانی که با چنین کودکانی رابطه نزدیک دارند به نیاز های آنان توجهی نموده و چگونگی روابط را در اینگونه موارد سهل تر نماییم.
-آفریدن یک فرآیند منظم در منزل: خانه، مکانی است که بچه ها در آن احساس امنیت میکنند. احساس پذیرش و عشق میکنند. اما عکس این موضوع نیز مطرح است. احساس انزجار، گوش ندادن به حرف پدر و مادر و جسور بودن.
به آن ها اجازه دهید تا در فضاهای باز فعالیت زیاد داشته باشند و در فضاهای بسته لوازم غیر ضروری را برای آزادی بیشتر آنها کنار بگذارید.
- سازماندهی: کودکان مبتلا به بیش فعالی، میزان نظم و شیوه های یادگیریشان متفاوت از کودکان عادی است. یادداشت برداشتن از حرف معلم، ایجاد ارتباط موضوعی میان مطالب، تفکیک کار های انجام شده در پوشه جدا و یادداشت زمان مصرف دارو ها در سازماندهی کارها به انها کمک میکند.
- کاهش تکانشگری : کودکان مبتلا به بیش فعالی اغلب تکانشی هستند و به راحتی حواسشان پرت میشود. آنچه که به آنها گفته میشود بعد از چند دقیقه از یاد میبرند و به طور مداوم نیز مواردی را فراموش میکنند. والدین با یاد گرفتن مقابله با این علایم عادی، میتوانند به کودکان کمک کنند و جملاتی مثل: «بیشتر دقت کن، صبر کن ، حالا انجام بده» از میزان رفتار های تکانشی وی می کاهد.
- افزایش عزت نفس: کودکانی که بیش فعالی ندارند و فقط مبتلا به اختلال کمبود توجه هستند آرام، گوشهگیر و خجالتی میباشند. آنها همچنین از کمبود عزتنفس، فقدان جزئیات، فراموشکار بودن و فراموش کردن مکان اشیاء رنج میبرند.
برای افزایش اعتماد به نفس در آنان از تکرار جملات سرزنشی مثل:«حواست کجاست؟» ،اخطار های منفی و کلام تهدیدزا و تنبیه زا خودداری نمایید.
- افزایش تمرکز: والدین باید به دنبال راههایی باشند که این کودک را برانگیخته، متمرکز، سرگرم و مشغول نگه دارند. مخصوصا سرگرم کردن و مشغول نگه داشتن در درجه اول اهمیت قرار دارد. این کودکان در محیط آموزشی باید در فعالیت گروهی شرکت کنند، کنار پنجره ننشینند، تکالیف را در حجم کم انجام دهند، به صورت فوری تشویق شوند، با آنها تماس چشمی مستمر بر قرار شود، بر روی نیمکت انفرادی نشسته و درکنار معلم قرار گیرند تا توجه بیشتر معلم را کسب کنند.
-افزایش فعالیت: کودکان مبتلا به بیش فعالی- کم توجهی، نیازمند مراقبت و توجه اضافی می باشند. مشارکت کردن این بچه ها در منزل ممکن است موجب احساس خستگی و بی کفایتی گردد، اما به تدریج و در دراز مدت این احساسات، جای خود را با احساس عشق و حمایت عوض میکنند.
-افزایش آموزش: برای بهبود یادگیری در آنان از روشهای عملی ، لمسی، دیداری، و ارائه نکات جدید و جالب آموزشی کمک بگیرید.
