زمانی که پدر برایش رایانه ای خرید و در اتاقش قرار داد، دوازده سال بیشتر نداشت. والدین او گمان می کردند رایانه می تواند برای فرزندشان مفید باشد. اولین کاری که او کرد این بود که به شبکه جهانی اینترنت متصل شد و پس از مدتی کوتاه، اتاق های گفتگو (Chat Room) و پست الکترونیکی (E - mail) را کشف کرد! برای چند هفته ابتدایی، والدینش او را کنترل می کردند و در باره حفظ اطلاعات شخصی بر روی شبکه به او هشدار می دادند. اکنون آنها مطمئن بودند که فرزندشان به سراغ پایگاههای مروج فساد و خشونت نخواهد رفت. از این زمان به بعد، کنترل خود را قطع کردند و نظارتی بر فرزندشان در گفتگو (Chat) با دوستانش و یا بازی های شبکه ای او نداشتند.
مشکلات، بسیار زود خود را نشان دادند. فرزند آنها بیشتر زمانِ خود را در اتاقش و با رایانه می گذراند و زمانی که او را مجبور می کردند که بخشی از روزش را با خانواده بگذراند، ترشرویی می کرد. نمراتش نیز سیر نزولی پیدا کرده بودند. هر زمان که از رایانه اش دور بود کج خلق بود و اغلب تا نزدیکی های صبح روی خط (On - Line) باقی می ماند. زمانی که والدینش او را تهدید کردند که جای رایانه را عوض خواهند کرد با حالتی متخاصم تهدید کرد که به خودش صدمه خواهد زد!
علایم هشداردهنده اعتیاد اینترنتی
ـ عدم احساس گذشت زمان، در زمان روی خط بودن
ـ استفاده از ساعات خواب و استراحت برای اتصال به اینترنت
ـ آشفتگی و عصبانیت در زمان بروز وقفه بین زمان های اتصال به اینترنت
ـ کنترل چندباره و مرتب پست الکترونیکی در هر روز
ـ کج خلقی کردن در صورت منع شدن از اتصال به اینترنت
ـ استفاده از زمان انجام تکالیف و کارهای روزمره برای استفاده از اینترنت
ـ ترجیح اینترنت بر بودن با خانواده
ـ سرپیچی از زمان تعیین شده جهت استفاده از اینترنت
ـ دروغ گفتن در خصوص مدت زمان اتصال به اینترنت و یا اتصال دزدکی، زمانی که کسی در اطراف نیست!
ـ ایجاد رابطه با کسانی که روی اینترنت هستند
ـ افزایش خستگی و بداخلاقی نسبت به زمان پیش از اعتیاد به اینترنت
ـ اشتیاق فراوان جهت اتصال به اینترنت در زمان دوری از رایانه
ـ از دست دادن شوق شرکت در فعالیت هایی که قبلاً مورد توجه قرار داشته اند
ـ وجود حالت آشفتگی، عصبانیت و افسردگی در زمان هایی که امکان اتصال به اینترنت وجود ندارد. در زمانی که این امکان فراهم می شود حالات فوق از بین می روند.پیشگیری و درمان
استفاده از اینترنت می تواند تجربه ای لذت بخش و آموزنده باشد. اما بهتر است پیش از صدور اجازه به کودکان و نوجوانان برای اتصال به اینترنت، در مورد قوانینی به توافق برسید.
شما می توانید راهنمای زیر رابه همراه فرزندان تان، پیش از اتصال به اینترنت مطالعه کنید. با اینکه این راهنما نمی تواند به تنهایی مانع از فریفته شدن فرزندان تان به وسیله شود، ولی می تواند به داشتن تجربه ای سالم تر و امن تر در اینترنت کمک کند.
راهنمای حفظ ایمنی در اینترنت:
1ـ به هیچ عنوان اسم، آدرس، شماره تلفن و هر گونه اطلاعات شخصی خویش را آشکار نکنید.
2ـ عکس خود را از طریق اینترنت و یا پست الکترونیکی برای هیچ کس ارسال نکنید.
3ـ با کسانی که روی اینترنت ملاقات می کنید، تماس تلفنی نگیرید و یا قرار ملاقات نگذارید.
4ـ در صورت دریافت مطالب خشن، زننده، فریبنده و یا هر مسئله ای که آرامش شما را بر هم می زند، آن را به اطلاع والدین یا معلمین خود برسانید.
5ـ این نکته را به خاطر داشته باشید که هر آن کس را که روی اینترنت ملاقات می کنید مجبور به گفتن تمام حقایق راجع به خود و یا هر چیز دیگری نیست. [لذا به هر کسی اعتماد نکنید].
6ـ هیچ گاه در اتاق های گفتگو وانمود نکنید که کس دیگری هستید.
7ـ بدون اجازه والدین دستور خرید ندهید و یا برای پیشنهادات مجانی ثبت نام نکنید.
8ـ به جز به والدین، رمزهای عبور خود را افشا نکنید.
برای اطمینان از رعایت قوانین فوق، والدین باید در بعضی اوقات به کار فرزندان شان نظارت کنند تا در صورت وجود، بتوانند هر کدام از علایم هشداردهنده را تشخیص دهند. در صورت بروز هر کدام از علایم اعتیاد، منع کامل دسترسی به اینترنت نیاز نیست و توصیه نیز نمی شود. اما ایجاد ساختاری که نهایتا به کاهش این دسترسی تا مرز اعتدال منجر شود، لازم است. برای مثال ساعات استفاده یک نوجوان از شش ساعت در روز به یک ساعت کاهش یابد. استفاده از وسایلی مثل ساعت زنگ دار برای نشان دادن مدت زمان اتصال و نصب یک کپی از دستورالعمل فوق الذکر در اتاق فرزندتان برای اینکه به آن وفادار بماند، می تواند مفید باشد.
اگر رایانه فرزندتان در اتاق او و یا در محلی مجزا قرار دارد، انتقال آن به مکانی مثل آشپزخانه، اتاق نهارخوری و یا هر مکانی در منزل که به راحتی بتوان رایانه را مشاهده کرد می تواند به شما کمک کند. تهیه فهرستی از فعالیت های جایگزین برای زمانی که روی خط نیستند، مفید است. به تناوب، استفاده از اینترنت را با دیگر سرگرمی های جذاب که قبلاً انجام می شدند، جایگزین کنید و زمان بگذرانید.
استفاده مفرط از اینترنت می تواند پوششی برای مشکلات مختلفی باشد که فرزندتان با آن روبه روست و یا دیگر مشکلات خانوادگی، تلقی شود. در این حالت نیاز به درمان هایی خارج از خانه [به کمک متخصصان] احساس می شود. هر چند حل این نوع مشکلات در خانه بسیار سودمند است. از گروههای اینترنتی که در برخی از اجتماعات وجود دارند می توانید استفاده کنید و یا از مشاوران مدرسه و مراکز درمانی محلی کمک بگیرید. البته مراکز درمان اعتیاد به مواد مخدر و الکل نیز می تواند کمک فکری بکند. مشخص است که تجربیات آنها درخور اعتیاد اینترنتی نیست ولی می توانند اطلاعات ارزشمندی در اختیار شما قرار دهند. البته مراکز درمان این گونه از اعتیاد را می توانید روی اینترنت بیابید به شرط آنکه خود دچار اعتیاد نشوید!
