امروزه بخش عمدهای از وقت کودکان و نوجوانان صرف بازیهای رایانهای میشود، این در حالی است که بازیهای رایانهای بشدت اعتیادآور هستند و کمتر کودک ایرانی را میتوان یافت که به این بازیها دسترسی نداشته باشد.
آخرین بررسیهای انجام شده توسط سازمان بهداشت جهانی نشان میدهد بازیهای خشن رایانهای بخصوص برای کودکانی که از نظر سرشتی یا محیط خانوادگی مستعد پرخاشگری یا اختلالات رفتاری هستند، افزایش پرخاشگری را به دنبال دارد.
بر اساس این بررسیها، بازیهای رایانهای علاوه بر عوارض جسمی، تعاملات اجتماعی بچهها را نیز بشدت کاهش میدهد و آنان را گوشهگیر و منزوی میکند از این رو والدین باید بر نحوه و زمان استفاده کودک از تبلت، لپتاپ و دیگر وسایل بازی رایانهای نظارت کافی داشته باشند.
کودکانی که فیلمها و بازیهای خشن تماشا میکنند پرخاشگری را میآموزند و 10 سال بعد مستعد بزهکاری میشوند و این در حالی است که باید دید تبلت به عنوان اسباب بازی برای کودک خریداری شده است یا نوعی ابزار برای مدرسه است.
اگر این وسیله به عنوان اسباببازی تهیه شده باید متناسب با سن کودک باشد بر این اساس والدین باید تا جایی که ممکن است از خریدن تبلت به عنوان اسباببازی در سنین دبستان جلوگیری کنند زیرا تبلت و سایر وسایل دیجیتالی محاسن و معایبی دارد که معایب آن در این سن بیشتر است.
والدین باید فرزند خود را قانع کنند که تبلت وسیله بازی مناسب سن او نیست. وی معتقد است که برای رفع این مشکل، مرحله اول صحبت کردن پیرامون وسایل مورد نیاز و مناسب هر سن و گام بعدی جایگزین کردن وسایل و ابزارهای دیگر است.
«درک زمان» مفهومی است که بر اساس آن وقتی فردی به کاری مشغول است باید بتواند بگوید چه مدتی آن کار را انجام داده است.
کودکان دبستانی توانایی «درک زمان» را ندارند، برخی والدین از این مسأله شکایت دارند که وقتی فرزندشان با تبلت بازی میکند و از او میپرسند که چند ساعت است با تبلت بازی میکند کودک قادر به پاسخگویی نیست.
عوارض جسمی و روانی
دستاوردهای فناوری اگر در جای خود استفاده نشود و کارکرد آنها از وسایل اطلاعاتی به تفریحی تبدیل شود، میتواند مخرب باشد. این وسایل برای رشد اطلاعرسانی و تحقق دهکده جهانی ساخته شده است بنابراین تبدیل آن به وسیله بازی کودکان کاری عجیب است.
حدود هفت تا هشت سال قبل نخستین تبلتها و تلفنهای همراه با قابلیت نرمافزارهای رایانهای وارد کشور شده است ،همهگیر شدن این ابزارها و فناوریها باعث شد توجه اکثریت افراد جامعه به آن جلب شود و با توسعه استفاده از این وسایل، جوانان و نوجوانان در خانه و مدرسه جذب بازیهای رایانهای آن شدند.
والدین بخاطر اینکه از قافله تمدن عقب نمانند و به قول خودشان فرزندشان عقدهای نشود برای فرزندان کم و سن سال خود تبلت خریداری میکنند و این در حالی است که خرید این وسیله علاوه بر بالا بردن ضریب هوشی و هوش هیجانی زیانهای جسمی، روحی و روانی زیادی بر کودکان به جا میگذارد.
والدین خوشحال هستند که فرزندانشان با دستاوردهای فناوری آشنا شدهاند اما از زیانهای نامرئی کاربرد این وسایل بیاطلاع هستند و این در حالی است که کارشناسان تعلیم و تربیت نسبت به استفاده بیرویه کودکان و نوجوانان از این وسایل همواره هشدار میدهند.
سن کار کردن با این وسایل حداقل 10 سال است و ما نباید این وسایل را در سنین پایین در اختیار کودکان قرار دهیم انزوا ، گوشهگیری و دوری از خانواده و جامعه نخستین عارضه استفاده از این وسایل است که نصیب کودکان میشود.
ناراحتیهای مفاصل انگشتان، بیحسی اعصاب نوک انگشتان، آرتروز گردن، مشکلات بینایی، ناراحتیهای گوارشی به علت نشستن زیاد، تیکهای عصبی مانند به هم زدن پی در پی پلکها یا بالا انداختن شانهها همراه با پرخاشگری و تنشهای عصبی، کابوسهای شبانه و همچنین خوابهای وحشتناک سلامت کودکان و نوجوانان را تهدید میکند.
کاربرد انبوه این وسایل باعث شده کمتر به عوارض و خطرات این وسایل پی ببریم ،از والدین میخواهیم که عجلهای برای پیشرفت کودکان نداشته باشند و در مقابل درخواست بچهها برای تهیه این وسایل مقاومت کنند و اجازه ندهند کودکان با بازیهایی آشنا شوند که باعث هیجانهای جسمی و روانی آنان و بلوغ زودرسشان میشود.
کاربرد زودرس و زودهنگام تبلتهای رایانهای باعث میشود کودکان ما دچار مشکلات رفتاری شوند و از بازیهای جمعی، مهمانیها و گردهماییهای خانوادگی کنارهگیری کنند و همین رفتارها باعث نهادینه شدن گوشهگیری، عزلت و تنهایی در آنان میشود و عقب ماندن از درس و مدرسه کمترین عارضه استفاده از تبلت است.
باید با جایگزینهای مناسب و سرگرم کردن کودکان به بازیهای دسته جمعی و ورزشهای جمعی و انفرادی، کودکان را از این وسیله جدا کنند و اگر قادر به مقابله نیستند زمان معینی را در طول هفته در اختیار کودکان قرار دهند نه اینکه کودکان با تبلت از خواب بیدار شوند و به خواب بروند.