در مواجهه با داستان‌سرایی کودکتان، فورا او را به دروغگویی متهم نکنید؛ بسیاری از این گفته‌های خلاف واقع و اغراق‌گویی‌ها طبیعی است و از خیالبافی او سرچشمه می‌گیرد:
-مامان جون و بابا جونم، من رو به این دلیل که گاهی چیزهای غیرواقعی تعریف میکنم دعوا نکنید، تشخیص دنیای خیالی و دنیای واقعی برای ما بچه‌ها گاهی سخته
-وقتی دارم از تخیلاتم حرف می‌زنم سریع وسط حرفم نپرید، صبر کنید براتون چیزایی رو که تو ذهنم هست تعریف کنم تا با ترس‌ها و خواسته‌هام آشنا بشید
-وقتی من رو تحقیر یا با بقیه مقایسه می‌کنید، وقتی نمی‌ذارید با دوستای همسن خودم بازی کنم، خب منم یه دنیای خیالی برای خودم می‌سازم
-خیالبافی بد نیست، به من کمک می‌کنه از ترس‌هایی که توی دنیای واقعی دارم جدا بشم و بتونم خیلی از هیجاناتم رو تخلیه کنم
- من خیلی وقتا از روی تنهایی با یه همبازی تخیلی حرف می‌زنم و بازی میکنم، برام بیشتر وقت بذارید، من رو گردش ببرید و باهام بازی کنید
-درست کردن کاردستی، سپردن مسوولیت بهم و انجام دادن کارهایی که منو با دنیای واقعی بیشتر آشنا کنه می‌تونه جلوی زیاد شدن خیالبافی‌هام رو بگیره
-خیالبافی برای بچه‌ها طبیعیه ولی اگه دیدید دارم زیادی تو دنیای خیالاتم زندگی میکنم و منزوی می‌شم، حتما از یه مشاور کمک بگیرید
-اگه به خیالبافی من جهت بدید قوه تخیلم قوی می‌شه و می‌تونم در آینده کارهای خلاقانه بکنم یا حتی نویسنده و شاعر بشم
-من گاهی توی خیال‌هام یه قهرمان، یه آدم قوی یا زیبا هستم که همه دوستم دارند و اینها بهم اعتمادبه‌نفس میده
-اگه به خاطر کوچکترین خیالپردازی‌هام به من بگید دروغگو، من کم‌کم واقعا دروغگو میشما!
