عمق بخشیدن به آموزه های دینی درکودکان و نوجوانان، آنان را ازآسیب های اخلاقی و اجتماعی مصون می دارد؛چرا که بسیاری ازشرارت های افراد ناشی از نداشتن تربیت دینی و اخلاقی می باشد و درونی شدن ارزش های دینی باعث می شود آنان دربرابر این انحرافات مقاومت بیشتری داشته باشند. والدین و مربیان اگر بخواهند کودکان را با معارف دینی آشنا کنند و این امررا درآنان نهادینه سازند،باید از سنین کودکی و نوجوانی شروع کنند،زیرا فردا دیراست. درنظام تربیتی اسلامی آغازتعلیم و تربیت با استفاده از روش شناسی و بررسی شیوه های صحیح تربیتی جایگاه ویژه ای دارد.درخت پرثمرتربیت آنگاه به بارمی نشیند که نظریه های تربیتی در قالب شیوه های صحیح و درست به اجرا درآید.روش های الگوآفرینی،محبت؛تشویق،بصیرت بخشی و روش قصه گویی مؤثرترین روش های قرآنی هستند که والدین و مربیان را در درونی کردن آموزه های دینی درکودکان و نوجوانان یاری می دهند.
پیامبراکرم (ص) وقتی به بعضی ازکودکان نظر افکند فرمود: (وای به فرزندان آخرالزمان، از روش ناپسند پدرانشان. عرض شد یا رسول الله از پدران مشرک؟ فرمود نه از پدران مسلمان که به فرزندان خود هیچ یک از فرایض دینی را نمی آموزند و به ناچیزی از امورمادی درباره ی آنان قانع هستند؛ من ازاین مردم بری و بیزارم و آنان نیزازمن بیزار. (
تربیت دینی فرزند یک ضرورت است،کسانی که تربیت کودکان و نوجوانان خود را از وظایف خویش به حساب نمی آورندو بیشتربه امور روزمره ی خود می پردازند،منتظر پیامدهای این بی توجهی ها باشند.حضرت علی علیه السلام دراین باره می فرماید:
مانند ستم پیشگان دوران جاهلیت نباشید که نه در پی آگاهی دینی بودند و نه در شناسایی خدا اندیشه می کردند،مثل تخم افعی در لانه پرندگان که شکستن آن گناه است،زیرا گمان می رود تخم پرنده باشد، اماجوجه آن شر و زیانبار است.یعنی ظاهر شما به حکم محیط اسلامی ایمان است،ولی درباطن صفات جاهلیت را دارید.
براین اساس می توان گفت یکی از دلایل مهم آسیب های فردی و اجتماعی که درآینده درافراد به وجود می آید بی توجهی و غلفت درتربیت دینی دردوره ی کودکی و نوجوانی است. با این استدلال که حضرت علی علیه السلام درباره ی تربیت پذیربودن کودک و نوجوان به امام حسن علیه السلام می فرماید:قلب نونهال مانند زمین خالی است که هرتخمی درآن افشانده شود می پذیرد.
امام صادق علیه السلام درباره ی ضرورت و اهمیت تربیت دینی کودکان و نوجوانان می فرماید: هرچه زودتر معارف اسلامی را به فرزندان خود بیاموزید پیش ازآنکه منافقان با آموزش های انحرافی بر شما سبقت گیرند.
بنابراین کودک درخطراخلاقی را باید در ردیف انحرافات جوانی قرارداد،زیرا اگرازآن جلوگیری نشود سقوط درتبهکاری او فراهم می شود
وقتی محورتربیت،عمق بخشی دیانت و تقوای دینی در کودکان و نوجوانان باید از سنین کودکی و نوجوانی آغاز شود زیرا دراین سنین آمادگی و صلاحیت های لازم برای امر تربیت درآنان به میزان کافی وجود دارد.
وقتی محورتربیت،عمق بخشی دیانتی و تقوی دینی درکودکان و نوجوانان باشد،مسلماً فرزندان ازهرنوع آسیب های اخلاق و اجتماعی مصون می مانند زیرا که بسیاری از شرارت های افراد ناشی از نداشتن تربیت دینی و اخلاقی می باشد و درونی شدن ارزش های دینی باعث می شود آنان دربرابر این انحرافات مقاومت بیشتری داشته باشند. والدین و مربیان اگر بخواهند کودکان را با معارف دینی آشنا کنند و این امر را در آنان درونی سازند،باید از سنین کودکی و نوجوانی شروع کنند،چرا که فردا دیراست.
برای ترغیب کودکان ونوجوانان به اموردینی، بهتراست اصلی ترین روش، تشویق باشد؛زیرا تعلیم وتربیت اسلامی بر سهولت،محبت و ملاطفت تأکید دارد.وانگهی از طریق تشویق می توان انگیزه و میل فطری او را به مهر و محبت و قدردانی تأمین و اعتماد او را جلب کرد. البته در صورتی که تشویق مؤثر واقع نشود و خطا و تخلفی از سوی متربی صورت گیرد به منظورآگاهی دادن به او و جلوگیری ازاعمال کاری در انجام [اموردینی] می توان ابتدا به انذار و سپس به تنبیه روی آورد و منظورازتنبیه دراینجا تنبیه بدنی نیست؛بلکه در درجه اول استفاده از روش هایی است که کودک را از انجام کارهای نامطلوب (مثل نماز نخواندن) ناخشنود کند. بی توجهی،قهر،(کوتاه مدت) سرزنش،محروم سازی و امثال آن ازشیوه های تنبیهی هستند که جنبه انسانی داشته و برای تنبیه،بهتراست ازآنها استفاده شود،نه تنبیه بدنی.
