اگر پدر و مادری می‌خواهند که فرزندانشان پا در عرصه فعالیت‌های قرآنی بگذارند، باید فضای خانه را قرآنی کنند و صوت قرآن باید به صورت دائم در خانه آنها پخش شود؛ زیرا به هر حال لطافتی که صوت قرآن در گوش بچه‌ها ایجاد می‌کند، زمینه‌ساز علاقه‌های بعدی و گام گذاشتن در مسیر قرآن می‌شود؛ زیرا کلام قرآن اعجاز و نور است و جاذبه لازم را خواسته یا ناخواسته ایجاد می‌کند. دوران خردسالی یک فرصت طلایی برای یادگیری است. در سنین خردسالی بچه‌ها مشغله درسی و فکری ندارند و ذهنشان آمادگی کامل برای پذیرش مطالب را دارد و آموزش در این دوران همانند بذری است که در زمین می‌کاریم و به این دلیل که در سن کم است، ریشه آن عمیق‌تر می‌شود و به دلیل اهمیت این دوران نباید در سنین خردسالی بچه‌ها را به حال خود رها کنیم؛ بلکه باید برنامه‌های مشخصی برای آنها داشته باشیم.
مسئولیت اصلی گرایش بچه‌ها به حفظ قرآن بر عهده خانواده‌ها است
مسئولیت اصلی در تربیت فرزندان قرآنی و گرایش بچه‌ها به حفظ و قرائت قرآن کریم بر عهده خانواده‌ها است اگر پدر و مادری متوجه شدند که فرزند آنها علاقه‌مند به یادگیری قرآن بود و استعداد لازم را نیز دارد، باید مسیر را برای رشد او هموار کنند؛ ممکن است در این میان کودکی صوت خوبی داشته باشد که باید به قرائت قرآن تشویق شود و ممکن است کودکی نیز استعداد خوبی در حفظ داشته باشد که البته او نیز می‌تواند با کمک پدر و مادر خود حفظ قرآن را دنبال کند. زمانی که پدر و مادر متوجه شدند فرزند آنها علاقه و استعداد لازم برای یادگیری قرآن را دارد، باید شرایط را برای آموزش او فراهم کنند و اولین کاری که باید انجام شود این است که یک کلاس خوب قرآن و یک استاد خوب قرآن پیدا کنند، زیرا جذابیتی که استاد در کلاس ایجاد می‌کند موجب جذب بچه‌ها به قرآن خواهد شد و در صورتی که معلم و استاد مربوطه توانایی لازم در جذب بچه‌ها را نداشته باشد؛ نتیجه برعکس به جای می‌گذارد. خانواده‌ها پس از اینکه یک کلاس خوب و یک استاد خوب قرآن برای فرزندان خود پیدا کردند، باید انگیزه لازم برای حفظ قرآن و انس با قرآن را با تشویق کردن آنها به سمت قرآن ایجاد کنند و تشویق فرزندان می‌تواند در حد تشویق‌های مادی و حتی لبخند و خوشحالی پدر و مادر باشد، زیرا جلب رضایت پدر و مادر برای فرزندان اهمیت زیادی دارد و زمانی که بچه‌ها بدانند با کار خوبی پدر و مادر خود را راضی می‌بینند؛ این کار را انجام خواهند داد.
استفاده از حافظه شنیداری، بهترین روش برای آموزش حفظ قرآن به خردسالان
به دلیل اینکه بچه‌ها در سنین خردسالی سواد خواندن و نوشتن ندارند، روش استماع و قوه حافظه شنیداری آنها باید در اولویت آموزش قرآن باشد؛ هر چند که بچه‌ها حافظه دیداری هم دارند؛ اما بهره‌گیری از حافظه دیداری منوط به داشتن سواد خواندن و نوشتن است. تا زمانی که خردسالان سواد خواندن و نوشتن نداشته و وارد مدرسه نشده‌اند، باید از حافظه شنیداری آنها برای آموزش قرآن استفاده کرد؛ اما زمانی که وارد مدرسه شده و توانایی خواندن و نوشتن پیدا کردند، می‌توانیم از حافظه شنیداری و دیداری آنها به صورت همزمان استفاده کنیم و از بچه‌ها بخواهیم که از هر دو مهارت در کنار هم استفاده کنند؛ اما در ابتدای امر که بچه‌ها سواد خواندن و نوشتن ندارند، فقط از طریق شنیدن می‌توان به آموزش قرآن پرداخت. می‌توانیم با انتخاب ترتیلی که قوانین فنی در آن رعایت شده و از جذابیت لازم نیز برخوردار باشد، به آموزش قرآن برای خردسالان بپردازیم که البته استفاده از ترتیل مناسب باید در کنار استفاده از معلم و کلاس مناسب و همچنین ابزارهای آموزشی و... باشد.
آموزش قرآن به خردسالان از سوی مربیان متخصص قرآنی
باید از معلمان متخصص قرآنی که خود از لحاظ آموزش قرآن به تخصص لازم رسیده‌اند، استفاده کنیم و نباید بگوییم که چون متعلمان بچه هستند؛نیازی نیست از یک معلم متخصص برای آنها استفاده شود، زیرا به هر حال بچه‌ها در این سنین نسبت به بزرگترها گیرایی بیشتری دارند و درصورتی که یک مطلب به اشتباه از سوی یک معلم غیرمتخصص آموزش داده شود، ممکن است هیچ گاه قابل جبران نباشد و از ذهن بچه‌ها پاک نشود.
با توجه به اقتضای سن خردسالان باید از روش‌های جذابی مانند بازی و قصه‌گویی برای آموزش قرآن به آنها استفاده کرد نکته‌ای که در بهره‌گیری از روش بازی و قصه‌گویی باید مورد توجه باشد، این است که نباید در استفاده از بازی و قصه‌گویی خیلی هم افراط شود که در این صورت ممکن است بچه‌ها به کلی از آیات خارج شوند و استفاده از این روش باید تا حدی باشد که بچه‌ها متوجه مفهوم آیات شوند.
