اما امام حسین (ع )که خود قرآن ناطق است برای تعلیم قرآن به فرزندش علی اکبر(ع) ،معلم استخدام نمود.وقتی معلم سوره حمد را به علی اکبر تعلیم داد وعلی اکبر آن را برای پدرش تلاوت نمود سالار شهیدان آنقدر خوشحال شد که دستورر داد دهان معلم را پراز جواهر کردند ودهها دست لباس گرانقیمت به معلم داد.چند نفر از اصحاب اعتراض کردند که :این جوایز ودستمزد درمقابل کار کوچک معلم زیاد است!امام فرمود این مادیات از بین می رود ولی کاری که معلم کرده معنوی است وباقی می ماند.
در روایتی است که اگر معلمی به کودکی بسم الله الرحمن الرحیم یاد دهد خداوند آن کودک وآن معلم وپدرومادر کودک را از دوزخ نجات می دهدلذا اسلام تاکید زیادی بر تعلیم قرآن به کودکان دارد و در حدیثی فرموده اند:علم در کودکی همانند نقش بر سنگ است.در منابع تربیتی اسلامی آموزش و تعلیم قرآن به کودکان ، به عنوان یکی از وظایف مسلم پدران شناخته شده است .
حضرت علی (ع) در مقام شمردن حقوق فرزندان بر پدران خویش در کنار انتخاب نام نیک برای فرزند و تربیت شایستة او ، به تعلیم قرآن اشاره می کند و می فرماید :« حق الولد علی والده ان یحسِّنَ اِسمَهُ وَ یحسِّنَ اَدَبَهُ یعلمه القران "از جمله حقوقی که فرزند بر پدر خود دارد این است که نام نیکو برایش انتخاب کند ، خوب تربیتش کند و به او کتاب خدا را بیاموزد ». ودرجای دیگر به پدر فرزدق ،شاعر معروف که فرزند خود را جهت تشویق به خاطر فرا گیری شعر و کلام عرب به خدمت حضرت آورده بود فرمودند" اگر به او قرآن یاد میدادی برایش بهتر بود در جای دیگر خطاب به امام حسن(ع) می فرماید : در اولین قدم برای تربیت تو، از تعلیم کتاب خدا و تأویل آن شروع کردم ..
ائمه معصومین (ع) پدران و مادران را برای انجام این مهم ، فراوان تشویق کرده و اجر و پاداش معنوی خداوند را در قبال این عمل یادآور شده اند .امام حسن عسکری(ع) فرمودند :خدواند به پدر و مادر پاداش فراوانی را عنایت می کند . آنان با شگفتی سؤال می کنند : پروردگارا ! این همه تفضل دربارة ما در قبال چیست ؟ اعمال ما شایستة‌چنین پاداشی نبوده است . در جواب آنها گفته می شود : هذه بتعلیم کما ولد کما القرآن و تبصیر کما ایه بدین الاسلام . ” این همه عنایت و نعمت ، پاداش شماست که به فرزند خود کتاب خدا ، قرآن را آموختید و او را در آیین اسلام بصیر و بینا تربیت کردید .
در ارتباط با تعریف و نوع آموزش قران در کودکی و حد و مرز آن مطابق تعریف شورای برنامه ریزی وزارت آموزش و پرورش ، کمیته قران ، عبارت است از « انجام هر فعالیتی که زمینه‌ی آشنایی ، علاقه و ارتباط کودک را با قرآن کریم فراهم آورد و موجب علاقه و انس نوآموز با قرآن شود ».
این آموزش می تواند در قالب یک یا چند فعالیت یاددهی و یادگیری با محوریت قرآن‌آموزی انجام شود مانند : گوش دادن به قرائت قرآن ، روخوانی ، حفظ ، زیباخوانی ، فهم و درک معنای آیات ، آشنایی با داستانها و نکات آموزنده و جذاب قرآن کریم .
آموزش قران در دوره پیش از دبستان ضروری و امکان پذیر است ، آموزش اولیه قران را از سنخ زبان آموزی بوده وبا استناد به تجربه های عملی کودک در زمینه کسب مهارتهای زبانی و تجربه های آموزش قران پیش از آموزش رسمی در تاریخ گذشته کشورمان و تجربه برخی از نهاد های مردمی در دههای اخیر امکان اموزش قران در کودکی را مورد تاکید قرار دارد .باید توجه داشت که این امکان و ضرورت و تاثیر این آموزش ها پس از سالها اجرا شدن در مراکز پیش دبستانی با توجه به تغییر برنامه آموزش فارسی در کلاس اول مورد تامل و بررسی است.
البته آموزش قرآن برای فارسی زبانان در ابتدا سهل و آسان به نظر میرسد ولی در عمل با مشکلاتی روبه رو میشود. آسان به نظر میرسد چون حروف و حرکات هر دو زبان تقریبا یکی است. مشکل است چون از یک سو قران آموز هیچ گون آشنایی قبلی با الفاظ و کلمات آن – بر خلاف زبان فارسی که زبان مادری اوست- ندارد و نیز در خواندن قران با اعراب و اتصالات ، حروف ناخوانا و برخی ویژگی های دیگر که با زبان فارسی تفاوت دارد ، رو به روست و از سوی دیگر وقتی آموزش همراه با فهم نباشد، دانش آموزان هر چند ابتدا با علاقه کار را شروع کنند اما به تدریج انگیزه آموختن را از دست می دهند. چون آموختن هر زبانی در چهار مرحله گوش دادن ، گفتن ، خواندن و نوشتن انجام میشود و آموختن هر کدام از ارکان زبان همراه با فهم است.ولی عموما مرحله اول آموختن قران چنینی نیست . در آموزش قران دانش آموزان گوش میکنند و می خوانند ولی نمی فهمندو گفتن و نوشتن نیز معمولا در کار نیست . بنابراین لازم است برنامه های آموزش قران مورد بررسی و تجدید نظر قرار گیرد.یکی دیگر از نکاتی که در آموزش قران در دوران کودکی باید مورد تامل قرار گیرد توجه به ویژگی های کودک و استفاده از قالب های مورد علاقه کودک نظیر بازی ُ کاردستیُ شعر و قصه و .... در آموزش است.
