شکوفایی و رشد هماهنگ و متعالی شکوفه های زندگی ، در گروی وجود باغبان دلسوز و تواناست. تربیت، اساس انسانیست و بواسطه ی تربیت زندگی زیبا و زیبائی مفهوم می یابد. دوران بارداری از حساس ترین و مهمترین دوره های زندگی هر انسانی است. پایه و اساس شکل گیری شخصیت هر انسانی در این زمان ریخته می شود و در این شکل گیری شخصیتی مادر نقش بسیار حساس را ایفا می کند. چون مادر رنگ دهنده ی شخصیت جنین و حتی سازنده ی آن است. پیامبر اکرم ( ص) می فرمایند : « سعادتمند کسی است که او سعادت در شکم مادر پایه گذاری شده بوده و بدبخت و شقی کسی است که شقاوت او از دورانی که در شکم مادر زندگی می کرده شروع شده باشد. و اما بارداری و بچه دار شدن آسان ولی مادر شدن کاری دشوار است. مادر شدن زائیدن فرزند و تأمین غذا و پذیرائی از جنین نیست. چه بسیاری زنان که چنین وظیفه ای را انجام می دهند ولی لایق عنوان مادری نیستند. نقش مادر در تربیت فرزند یک نقش انسانی، شریف ، الهی و انسان ساز است و اهمیت تربیت در دوران بارداری بحدی است که اگر تلاش برای تربیت در این دوره ی بارداری صورت نگیرد تربیت فرزند در بقیه مراحل زندگی بعد از تولد، کودکی، نوجوانی، جوانی کاری بسیار مشکل خواهد بود. به همین جهت دوران بارداری را می توان مهمترین و حساس ترین زمان در یادگیری و تربیت انسان دانست و شالوده ی شخصیت هر انسانی در این دوره ی بارداری ریخته می شود و به همین دلیل روانشناسان از این دوره به عنوان دوره ی اساس و پایه یاد می کنندو مادر دراین دورا بارداری می تواند برای جنین خود، بنای یک زندگی سالم و سعادتمند را پی ریزی کند و از بروز بسیاری از مشکلات در آینده نیز جلوگیری کند. به همین دلیل اسلام برای داشتن نسل پاک و سالم پیش بینی ها و مراقبت هائی را از قبل معمول داشته و امر تربیت فرزند را قبل از تولد و از مرحله ی انتخاب همسر آغاز می کند. بعد از عمل همسر گزینی بر اساس معیارهای والای اسلامی، اسلام گام به گام با جنین پیش می رود و در هر قدمی که در طریق تکون و رشد برداشته می شود. اصول و قواعدی منطبق بر واقعیت ها به منظور رشد سالم، روحی ، روانی و جسمی جنین وضع می کند که مادران باید براساس آن عمل کنند. آدای معاشرت ار جمله قواعد و مسائلی است که با رعایت موازین اسلام، این عمل بشری و غریزی را رنگی معنوی می دهد و نسلی پاک و مؤمن به وجود می آورد. مادران باردار با داشتن بهداشت روانی سالم ، آمادگی لازم را برای بارداری و به دنیا آوردن جنین سالم را خواهند داشت. دوران بارداری برای زن دوره ای توأم با افتخار و پاداشی است و به حقیقت مادر باردار را باید « کارگاه عظیم و شگرف خلقت » نامید زیرا تار و پود انسان در رحم او صورت می بندد. مادر باردار با نوع رفتار خود و تربیتی که در مورد فرزند خود اعمال می کند تعیین می کند که جنین او در آینده در چه مسیری حرکت خواهند کرد اینکه او فردی با ایمان و با تقوا و یا بی ایمان و بی تقوا و منحرف یا انسانی پایبند به اصول اخلاقی و اجتماعی باشد، همه بستگی به نوع تربیتی دارد که مادر باید اجرا کند. بنابراین لازم است که در مورد وظیفه خود احساس مسئولیت داشته و وظایف خود را درست انجام دهد. مادر باردار باید برای تربیت درست جنین خود، خودسازی و عفت و پاکدامن داشته و مراقب اعمال و رفتار و کردار خود باشد. حتی فکر و اندیشه مادر در دوران بارداری در شخصیت جنین تأثیر دارد. چون مغز جنین مانند دوربین فیلم برداری همه ی رفتارها و گفتارها و خصلت های خوب و بد مادر را فیلم برداری می کند و جزء شخصیت های خود ذخیره می کند به قول معروف فرزند آینه ی تمام نمای مادر خویش می باشد. که در این رابطه امام صادق ( ع) می فرمایند : « خوشبخت کسی که مادرش دارای گوهر گرانبهای عفت و طهارت فکر باشد». مادران باردار برای تربیت صحیح فرزندان خود باید مراقبتهای مهمی را انجام دهند از جمله مراقبت از اعمال، رفتار، کردار، حرکات،حتی نوع تغذیه حرام و حلال و همچنین مسموعات و مبصراتی که از راه گوش و چشم وارد مغعز جنین می شوند. شدیدا تحت مرابقت قرار گیرند چون یک سخن پلید، یک منظره ی منحرف کننده کافی است که طفل را از راه صراط مستقیم برگرداند و برای همیشه او را بدبخت و آلوده نماید. علت اهمیت تربیت در دوران بارداری بخاطر این است که آدمی در طول ایام حیات خود بر طبق خلقیات خویش عمل می کند و اساس خلق و خوی آدمی در دوران بارداری پی ریزی می شود و این وظیفه سنگین تربیتی برعهده ی مادران گذاشته شده و مادران باید جایگاه حقیقی خویش را بشناسد و به آن بها دهد تا بتواند فرزندان صالح و سالم با ایمان با تقوا تحویل جامعه دهد.
