در دوران بارداری نقش مادر به عنوان مربی ای که از ابتدایی ترین مراحل پیدایش همراه انسان است، اهمیت ویژه ای دارد به خصوص در دوران بارداری که بین مادر و فرزند ارتباط بسیار نزدیکی برقرار است و اکثر اعمال و روحیات او به طور مستقیم وغیر مستقیم بر فرزند مؤثر است. از این رو هر گونه بی توجهی مادردراین دوران، ممکن است سبب پیدایش صفات ویا ناهنجاریهای جسمی و روحی در فرزند شود ودر این صورت او به عنوان یک موجود ناقص در مسیر حرکت به سوی کمال، نه تنها دچار مشکلات فراوانی خواهد گشت، بلکه جامعه ی انسانی را نیز با مشکلات جدی مواجه خواهد ساخت. به تعبیر پیامبر(صلی الله علیه وآله) « اَلشَقیُ مَن شَقی فیِ بَطنِ اُمِّه وَالسَعیدُ مَنْ سَعِدَ فیِ بَطنِ اُمِّه » : «سعادت وشقاوت فرزند انسان با رحم مادر بی ارتباط نیست. »
البته نقش تربیتی مادر مدت ها پیش از تولد آغاز می گردد که عبارت است از؛ انتخاب پدری شایسته برای فرزندش، زیرا خصوصیات جسمی وروحی پدر ومادر توسط عوامل وراثت یعنی ژن ها به فرزند منتقل می گردد. همچنین شرایط زمانی ومکانی انعقاد نطفه و نوع تغذیه ی پدر ومادر و افکار و حالات آنها برفرزند و نوع تربیت او تأثیر گذار است.بنابراین از جمله مهم ترین نقش تربیتی مادرو وظیفه ی او رعایت دستورهای تربیتی پیش از آمیزش و هنگام آمیزش است.پس از انعقاد نطفه، دوران بارداری مادرآغاز می گردد که هم برای مادر و هم برای فرزند یک دوره ی جدید از زندگی است.دراین زمان سلول تخم دگرگونی های مختلفی را طی می کند تا شکل انسانی پیدا کند و برای تولد آماده شود، فرزند در این مدت کاملاً وابسته به مادراست و مادر نقش مهم ومؤثری در پرورش جسم و روح فرزند به عهده دارد، زیرا نوع غذای او از جهت کمی وکیفی وحلال وحرام بودن آن، میزان آشنایی مادر با چگونگی رشد جنین، حالات روحی- روانی مادر، مانند ترس وخشم واضطراب وگناهانی که مرتکب می شود. شرایط جسمی مادر، هوایی که تنفس می کند، نوع پوشش وحرکاتی که انجام می دهد و... جنین را مستقیم یا غیر مستقیم تحت تأثیر قرار می دهد.
