آتش اعتیاد والدین در زندگی فرزندان
کارگروه تربیتی پرتال جامع و تخصصی کودک، مهدکودک و خانواده: پدر و مادرها در ذهن فرزندانشان بزرگ ترین، تواناترین، قدرتمندترین و دارای همه صفات ترین های مثبت هستند. لذا کارهایی که می کنند در نگاه فرزندان کودک و نوجوانشان درست تلقی می شود و این تلقی در نهاد و باور آنان چنان شکل می گیرد که در رفتار خود آن را به انجام می رسانند.
پدر و مادرها در ذهن فرزندانشان بزرگ ترین، تواناترین، قدرتمندترین و دارای همه صفات ترین های مثبت هستند.
لذا کارهایی که می کنند در نگاه فرزندان کودک و نوجوانشان درست تلقی می شود و این تلقی در نهاد و باور آنان چنان شکل می گیرد که در رفتار خود آن را به انجام می رسانند.
لذاست که می بینم بسیاری از فرزندان همان روش والدین خود را در پیش می گیرند.
پس نمی توان گفت فرزندان فقط از نظر زبان و گویش و پوشش تحت تأثیر هستند بلکه از نظر رفتار هم ترجمه رفتار والدین هستند، این نکته را که در کنار بحث اثرگذاری نهاد خانواده بر فرزند در نظر بگیریم که قوی ترین ضلع مثلث شکل دهی به شخصیت فرد است، درخواهیم یافت وظیفه ما به عنوان پدر و مادر چقدر حساس است و اگر اهل تأمل و دقت باشیم به این نتیجه خواهیم رسید که اگر نمی خواهیم اشتباهات ما، در زندگی فرزندان مان تکرار شود- که نمی خواهیم- و اگر نمی خواهیم آسیب هایی که موفقیت های ما را ویران کرده است، روزهای روشن فرزندانمان را به تاریکی گره زند- که صد البته نمی خواهیم- باید در رفتار خود چنان تجدید نظر کنیم که فرزندمان هرچه در رفتار ما چشم بگرداند، جز نیکی و صلاح نبیند تا وقتی آن ها را به عمل در می آورد ما هم جز خوبی در زیبایی و نیکی در صفحات زندگی اش نبینیم.
چه اهل نظر معتقدند فرزندان هر خانواده اولین تأثیرپذیران از آنچه در خانه انجام می شود هستند لذا می بینیم، فرزندان والدین معتاد اولین طعمه های اعتیاد هستند و در افتادن به دام دیگر بزهکاری ها نیز در صف مقدم قرار دارند چه آن ها، زمانی اعتیاد و استفاده از مخدرها در ذهنشان نقش می بندد که عوارض آن را نمی دانند، زشتی کار برایشان ملموس نیست و نمی توانند بیماری های جسمی روحی و روانی و شخصیتی پیامد اعتیاد را درک کنند.
آن ها پدر و مادر خود را در حالی می بینند که مشغول مصرف مواد هستند و چون زشتی کار را نمی دانند و پدر و مادر را بهترین الگو در ذهن دارند، به سوی آن کشیده می شوند.
در زندگی گرفتاران این بلای سیاه، هم نمی توان به دنبال روزهای روشن و سفید رفتاری بود، چه اعتیاد بسان «ام الفساد» نسبت به دیگر بزهکاری ها عمل می کند و آن وقت فقط سیاهی است که به چشم می آید. پس هشدار که مراقب رفتار خود باشیم.
مخصوصا ما شرق نشینان کشور که بیشتر در معرض مواد مخدر و اعتیاد هستیم باید هوشیارتر باشیم والا اگر ما خود گرفتار شدیم، توقع این که پلیس و نهاد قضا و بهداشت مراقب فرزندانمان باشند تا به این بلا گرفتار نشوند، چندان منطقی و تدبیر آنان نیز چندان کارساز نخواهد بود.
