ملاک جلوگیری از بد رفتاری

ملاک ما برای منع کودکان و نوجوانان از رفتارهای نابهنجار، باید شرع مقدس باشد و ملاک دین، واجب و حرام است. برخورد سلیقه ای والدین در این مسأله، پسندیده نیست. برخی والدین براساس سلیقة شخصی خود، کودکان را از اموری منع می کنند؛ حال آن که از دیدگاه دین، منعی برای ان ها نیست.

بازی کودکان (اگر مزاحمتی برای دیگران ایجاد نکند)؛ سر و صدای آنان (اگر دیگران را نیازارد)؛ تحرک بیش از حدشان (اگر ضرر و خطری را در پی نداشته باشد)؛ قدم زدن با دوستان، حضور در منازل دوستان یا دعوت آنان (اگر همسالان مورد اعتمادند)؛ خرید کفش و لباس مورد علاقه و ...، هیچ گونه اشکالی ندارد و نباید کودکان را از این امور منع کرد.

هر گاه کودک مرتکب حرامی شد، باید او را باز داشت. «کودکی» نمی تواند دلیل بر بی توجهی به گناهان او باشد؛ همان گونه که اگر مقداری هروئین مصف کند، به دلیل سن پایین او از آن چشم نمی پوشید.

اقدام به موقع شما در برابر اعمال خلاف کودک، او را از رفتارهای نابهنجار بعدی مصون خواهد کرد. پرمود بترا (Permuda Betra)، روان شناس غربی، سخن هشدار دهنده ای دارد :

جلو بسیاری از آتش سوزی های بزرگ جهان را با یک فنجان آب می توان گرفت؛ البته اگر به موقع انجام شود.

متاسفانه برخی خانواده ها به سبب عدم اقدام به موقع در برابر گناهان کودک، در دوران نوجوانی اش با فرزندی مواجه می شوند که رفتار نابهنجار در او نهادینه شده است و اصلاح او، کار بسیار سختی خواهد بود.