این رفتار، ریشه هایی دارد :
1- تثبیت و تقویت رفتار در کودکی : این احتمال وجود دارد که در 2 یا 3 سالگی، چاقویی را برداشته و به سوی شما حمله کرده است و شما با اظهار خوشحالی و خنده، این رفتار را در او تثبیت کده اید. به پدران و مادران عزیز توصیه می کنم در این گونه موقعیت ها، مغلوب احساسات خود نشوند و فرزند خود را با نرمی و عطوفت، از عمل ناپسند باز دارند.
2- جلب توجه : با توجه به نیاز فطری کودک به توجه، احتمال می دهم با این کار می‌خواهد خود را نشان دهد و توجه شما و دیگران را به خود جلب کند. در چنین موقعیتی به او بی توجهی کنید. مطمئن باشید چاقو را در قلب شما فرو نحواهد کرد و به شما یا دیگران صدمه نمی زند (البته اگر مشکلی در سیستم عصبی و مغزی نداشته باشد). اگر احتمال خطر، جدی است، به شکل فیزیکی و بدون سخن، چاقو را از او بگیرید.
3- فیلم های خشن : در موارد بسیاری، کودکان از فیلم های خشن تقلید می کنند؛ پس زمینة دیدن این گونه فیلم ها را از بین ببرید.
4- احساس ناتوانی و جبران : گاهی برای اثبات قدرت و پوشاندن ناتوانی ها، چنین رفتاری را نشان می دهد. او را سرزنش نکنید و القائات منفی بی ارزشی، ناتوانی، بی عرضگی و ... را از بین ببرید.
چند توصیه
أ. چاقو ها را از دسترس او دور کنید.
ب. در موقعیت های مناسب و عاطفی، زشتی این رفتار را به او گوشزد کنید.
ج. از طریق داستان، او را با پیامدهای این عمل آشنا سازید.
د. در صورت قطع رفتار، از تشویق و تحسین او غافل نشوید. نگویید از این که چاقو را کنار گذاشتی متشکرم؛ بلکه بگویید : خوشحالم که خواسته ات را آرام می گویی.
هـ . در صورت استمرار این رفتار، با قاطعیت، او را تهدید کنید.
و. محرومیت از دیدار همسالان، ساز و کار باز دارندة خوبی است.
