جداسازی کودک برای خواب

بهترین زمان جدایی، 12 تا 18 ماهگی است؛ چرا که تا این سن، هنوز به والدین وابسته نشده و مهم تر از آن، ترس از تاریکی برایش مفهوم نیافته است.

پس از این سن، کودک توان مراقبت از خود را دارد؛ اما پیش از آن، توان مراقبت از خود را ندارد و ممکن است دچار آسیب (خفگی) شود. گذشته از این، گرمای وجود مادر و صدای ضربان قلب او در آرامش و رشد عاطفی او بسیار موثر است. تماس بدنی کودک با مادر، سبب افزایش ترشح هورمون پرولاکتین در شیر مادر می شود و افزون بر این، مادر می تواند در مرحلة آسیب پذیری خواب کودک به او کمک کند و برای انتقال کودک از خواب سبک به عمیق و بر عکس، به او یاری برساند.

خواب کودک، دو مرحله دارد : مرحلة سبک و عمیق. در مرحلة سبک، چشم، حرکت (رم) دارد، و نیمه بسته است؛ بدن پیچ و تاب می خورد و حرکات تنفسی کودک نامنظم است. در مرحلة عمیق، بدن آرام، و تنفس منظم است و دست ها و پاها در دو طرف بدن رها می شود.

80 درصد خواب نوزادان سبک است و تا 3 سالگی، 80 درصد خواب، عمیق می شود، و این پدیده از الطاف الاهی است تا کودک در خواب سبک بتواند در برابر سرما، گرسنگی، گرفتگی بینی و قطع تنفس، عکس العمل نشان دهد.

کودکان، دائم از مرحلة خواب سبک به عمیق و بر عکس در حال تغییرند و این تغییر دائم، دفعات بیداری و در نتیجه دفعات زمان آسیب پذیری را بیشتر می کند. وجود مادر کنار کودک می تواند انتقال از خواب سبک به عمیق را با شیر دهی یا نوازش و لالایی راحت تر کند و در صورت عدم حضور مادر، انتقال، به راحتی انجام نمی شود و کودک گریه های عصبی سر خواهد داد.

در مدتی که فرزند شما کنارتان می خوابد، در شیردهی نیمه شب و شیردهی های موقت، مراقب تنفس او باشید.

بیداری نیمه شب کودک

بیدار شدن کودک در شب، طبیعی است و تا زمانی که به صورت عادت در نیامده، اشکالی ندارد؛ امام اگر عادت شده، باید از بین برود.

پیش از هر اقدامی، زمینه های این رفتار را از بین ببرید :

1- مکان خاصی را برای خواب کودک اختصاص دهید؛

2- به دمای مناسب محل خواب و لباس راحت کودک توجه داشته باشید؛

3- ساعت معینی را برای خواب او در نظر بگیرید و آداب یکسانی را اجرا کنید؛

4- هنگام خواب کودک، طبیعی رفتار کنید. راه رفتن روی نوک انگشتان و آهسته سخن گفتن، مطلوب نیست؛

5- بین ساعت 10 و نیمه شب به او غذا بدهید؛

6- او را با روز و شب آشنا کنید. برای فهم این مطلب، او را روزها در اتاق خودش و گهواره یا تخت مخصوص شب نخوابانید.

برای از بین بردن این مشکل، این گونه عمل کنید :

ابتدا تا 5 دقیقه تحمل کنید. به احتمال فراوان، گریه اش قطع می شود. در صورت استمرار گریه، تا 15 الی 20 دقیقه به او توجه نکنید (البته در صورتی که گریه هایش چونان شب‌های پیشین عادی و برای جلب توجه باشد، و اگر گریه های عصبی غیر عادی سر می دهد، سراغش بروید؛ زیرا ممکن است مشکلی داشته باشد).

اگر گریة کودک پس از 15 الی 20 دقیقه قطع نشد، سراغش بروید تا به مشکل احتمالی جسمی، گرسنگی و خیس بودن او برسید. پس از رسیدگی، با لحنی قاطعانه از او بخواهید که بخوابد. توجه داشته باشید او را از بستر بیرون نیاورید و در آغوش نفشارید (نوازش و مالیدن پشت او اشکال ندارد).

اگر به این پیشنهاد عمل کنید، شب اول سه بار (بار اول 20 دقیقه، بار دوم 20 دقیقه و بار سوم 15 دقیقه) گریه می کند. شب دوم یک بار (20 دقیقه)؛ شب سوم دو بار (10 دقیقه) گریه خواهد کرد و شب چهارم، دیگر صدای گریه کودک را نخواهید شنید و خواب راحتی خواهید کرد. 

 برگرفته از سخنان استاد دهنوی