اعتماد به نفس به چه مفهومی است و آیا در مقابل اعتماد به خدا قرار نمی گیرد ؟
ج : اعتماد به نفس، به معنای احساس ارزشمند بودن است؛ یعنی که فرزند شما به توانایی ها و قابلیت های خود، اعتقاد قلبی و درونی داشته باشد؛ یعنی باور کند که اگر بخواهد کاری را انجام دهد، توانایی اش را دارد و تزلزل نداشته باشد. به قول ویکتور هوگو، مانند پرنده ای باشد که بر شاخه ای لرزان می نشیند و با این که لرزش شاخه را حس می کند، به آواز خود ادامه می دهد؛ زیرا به پر و بال خویش اطمینان دارد.
اعتماد به نفس، در مقابل اعتماد به خدا قرار نمی گیرد؛ بلکه بدان معنا است که به توانایی‌های خود اتکا کند؛ اما منشأ آن ها را خدا بداند و معتقد باشد که هر چه دارد، از آن خدا است و همه امکانات و نیروها را او در اختیارش قرار داده تا روی پای خود بایستد و به دیگران نیازمند نباشد؛ به همین دلیل به جای اعتماد به نفس، از تعبیر «خود باوری» استفاده می کنیم؛ بنابراین، اعتماد به نفس به این معنا، هیچ گونه منافاتی با توکل به خدا ندارد.
اعتماد به نفس، زمانی در مقابل اعتماد به خدا قرار می گیرد که فرزند ما، سرچشمة نیروهای خود را که خدا است، فراموش کند. این گونه اعتماد به نفس، از بزرگ ترین دام های شیطان است که اما علی (ع) از آن نهی فرموده : ایاک و الثقه بنفسک فان ذلک من اکبر مصائد الشیطان.
برگرفته از سخنان استاد دهنوی
