دنیای ذهنی خردسالان با بزرگسالان متفاوت است. آن ها قواعد بازی را به خوبی درک نمی کنند یا این قواعد پس از مدتی کوتاه برایشان مبهم می شود. آنان با توجه به ظرفیت پایینی که دارند، زود از بازی خسته می شوند و در مواردی تحمل باختن را ندارند ؛ بنابراین، نباید خردسالان را هنگام بازی به حال خود رها کرد. باید در طول بازی نردیک آنان باشیم تا هنگام نیاز، به آنان کمک کنیم و مانع درگیری هایشان شویم.
در صورت نظارت بر بازی آنان، شما می توانید با مشاهده نشانه هایی از آغاز درگیری، با رفع ابهام از قواعد بازی یا پیشنهاد بازی نوبتی و یا تعیین نقش ها در بازی به آن ها کمک کنید.
در صورتی که ابتکارهای شما نتیجه نمی دهد و نظر آنان را هم نمی شود به چیز دیگری معطوف کرد، پیشنهاد می شود، آن ها رابرای مدتی (10 دقیقه) از هم جدا کنید و بعد از اتمام این مدت بگویید : «یا بازی تعطیل یا بازی بدون دعوا» که خردسالان به طور معمول، پیشنهاد دوم را می پذیرند؛ چون بازی به تنهایی برایشان چندان لذتی ندارد.
گاهی لازم است توجه کودکان به چیز دیگری معطوف شود. دادن مقداری خوراکی یا نوشیدن آبمیوه، پیشنهاد دیدن کارتون یا فیلم مناسب، اجرای مسابقه یا شنیدن داستانی زیبا یا بیرون بردن آن ها برای قدم زدن می تواند مشکل را حل کند.
گاهی درگیری و دعوا بین کودکان و همسالان خاصی است. در این صورت، پیشنهاد می شود مدت زمان بازی های آن ها کوتاه، تعداد دیدارهای آنان کم، و ارتباطشان با دیگر همسالان بیشتر شود.
|
|
فاطمه مامان گلها 1394/01/19 - 08:19 |
|
سلام دختر من دختر آرومیه، یعنی تو خونه خوبه ولی جلوی دیگران خیلی اهل شیطونی نیست. ولی بین بچه های فامیل بعضی شون خیلی شیطون هستن و نرگس ازشون میترسه مثلا پسر عمه اش رو وقتی میبینه چون خیلی تند و تیز میاد سراغش سریع گریه میکنه و جیغ میزنه و... فقط می خواستم اینو بدونم که باید چه رفتاری با بچه مقابل نشون داد وقتی دخترمو اذیت میکنه، مثلا سر اسباب بازیاشون دعوا کنن و.. یه جوری که مادر اون بچه هم ناراحت نشه و بچه هم زبون بفهمه... چون دختر من خیلی مهربونه ولی از بچه های اینجوری مخصوصا پسرا خوشش نمیاد
|
|
