دلیل مصرف دارورا برایش توضیح دهید و برای این کار از پزشک کمک بگیرید؛ توضیحات پزشک موثرتر است. داروها را به سربازان شجاعی تشبیه کنید که می توانند با بیماری او بجنگند. بهتر است او را از طول دوره درمان هم آگاه کنید که بداند لازم نیست همیشه دارو بخورد. برای این کار می توانید از یک تقویم دیواری استفاده کنید و روی هر روزی را که دارو می خورد، خط بزنید.
هنگام دادن دارو به فرزندتان، رفتاری کاملاً جدی داشته باشید و این کار را به گونه ای انجام دهید که گویا حتی «تصور» نخوردن آن هم وجود ندارد. تزلزل شما هنگام خوراندن دارو، او را مقاوم تر می کند.
از فرزندتان برای خوردن دارو خواهش و التماس نکنید. همدردی با او و توضیح فراوان در این باره، او را به این باور می رساند که دارو را دوست ندارد.
به سبب خوراندن دارو، عذر خواهی نکنید؛ اما تشویق او پس از خوردن دارو بسیار مطلوب است. تشویق او می تواند دادن یک خوردنی شیرین و خوشمزه باشد.
یکی از علل مقاومت کودکان در برابر دارو، این است که فرد بزرگ تری داروی بدمزه ای را در گلوی آنان می ریزد؛ پس اجازه دهید خودش دارو رادر دهان بگذارد.
برای کاهش مقاومت فرزندتان هرگز از راه های نادرست استفاده نکنید. به دروغ به او نگویید که دارو بدمزه نیست؛ اعتمادش از شما سلب خواهد شد.
دارو را هرگز با نام شربت یا شکلات یا آبنبات به او ندهید؛ زیرا ممکن است داروهای دیگری را نیز به جای شکلات بخورد و در معرض تهدید قرار گیرد
