آگاهی برای ادرار کردن در 15 ماهگی ایجاد می شود و کودک احساس می کند که می‌خواهد ادرار کند؛ ولی نمی تواند خود را نگه دارد؛ زیرا تا پیش از 18 ماهگی بر ماهیچه‌های بدن خود کنترل ندارد و از داشتن پوشک خیس اظهار ناراحتی نمی کند؛ بنابراین، اقدام برای آموزش کنترل ادرار قبل از 18 ماهگی فایده ای ندارد و آموزش زود هنگام ممکن است در او عدم احساس کفایت، عدم اعتماد به نفس، عدم حس استقلال، حس لجاجت و حتی وسواس را ایجاد کند؛ بنابراین، مناسب ترین سن برای آموزش دستشویی رفتن، 18 ماهگی به بعد است؛ به ویژه که زمینه های دیگر مانند افزایش گستره واژگانی کودک و بیداری حس تقلید در او، به این آموزش کمک می کند.
همان گونه که آموزش زود هنگام مشکل ایجاد می کند، آموزش دیر هنگام نیز مناسب نیست؛ پس آن را بیش از حد به تأخیر نیندازید، مگر این که مشکلی پزشکی درمیان باشد .
بی توجهی به آموزش به موقع ممکن است عوارضی چون بازی با مدفوع و آلوده کردن زندگی و در مواردی بیماری را در پی داشته باشد.
آموزش به موقع کنترل ارار، در شکل گیری شخصیت کودک اثر دارد و در حقیقت نخستین مسوولیت جدی او به شمار می رود.
کودک با کسب مهارت دستشویی رفتن، بر دو دستگاه بدن خود تسلط می یابد و از این تسلط احساس غرور می کند و در نتیجه اعتماد به نفس او بالا می رود. افزون بر این، از تمیز بودن خود احساس خشنودی می کند و شاداب تر است.
برگرفته از سخنان استاد دهنوی
