امروزه، وسایلی براساس اصل شرطی سازی ساخته شده اند که در روان شناسی به آن، ساز و کار «زنگ و بالشتک» (bell and pad) می گویند که برای درمان شب ادراری از آن‌ها استفاده می شود.
استفاده از این وسیله را نخستین بار در سال 1904 میلادی، پزشک آلمانی متخصص کودکان به نام پفلاندر (Pflander) پیشنهاد کرد.
نمونه هایی از این وسایل، ابزاری مانند شلوار زنگ دار است که به کودک می پوشاند و صفحه زنگ دار حساس به رطوبت که زیر ملافه تشک قرار می گیرد و با رسیدن ادرار به آن ها زنگ می زنند. گاهی کار زنگ را چراغی انجام می دهد که به صفحه حساس به رطوبت متصل است و نور آن مستقیم به چهره کودک می تابد و او را بیدار می کند.
کودک پس از بیدار شدن، ادرار خود را متوقف می کندو به توالت می رود (در این فاصله، بستر کودک عوض می شود). با تکرار این عمل، به تدریج مقدار ادرار دفع شده کودک کمتر خواهد شد و پس از 2 تا 3 ماه، بیشتر کودکان قبل از به صدا در آمدن زنگ بیدار می شوند و پر شدن مثانه، خود به علامتی برای بید ار کردن کودک از خواب تبدیل می شود.
اگر فرزند شما به مدت 14 شب پیاپی بستر خود را خیس نکرد می توانید وسیله را بردارید.
اگر مایل هستید از این ابزار استفاده کنید، آن را برای کودکان بسیار حساس و کودکان زیر 7 سال به کار نگیرید.
برگرفته از سخنان استاد دهنوی
