مسؤولیت پذیری به این معنا است که فرزند ما قدرت تصمیم گیری مناسب و موثر داشته باشد تا بتواند در پی این تصمیم ها به نتایج مثبتی در زندگی دست یابد؛ بنابراین، انجام کارهای منزل (بردن زباله ها، شستن ظرف ها، مرتب کردن تخت خواب، جمع کردن بستر و .. گرچه برای اداره منزل اهمیت دارند و زمینه های مسؤولیت پذیری را فراهم می آورند، به معنای مسؤولیت پذیری فرزند نیستند.
فرزند مسؤولیت پذیر کسی است که در انجام تکالیف مدرسه، بیدار شدن، آماده شدن برای مدرسه، عبادت، نظافت شخصی و ... روی پای خودش می ایستد و به دیگران (والدین) متکی نیست
برگرفته از سخنان استاد دهنوی