سن فرزند در مسؤولیت پذیر کردن او اهمیت بسیاری دارد. 5 سالگی برای این کار دیر نیست؛ اما می توانستید از سنین پایین تر هم آغاز کنید. مسؤولیت پذیری در کودکان را می‌توان از نوپایی آنان آغاز کرد.
آغاز از نوپایی به این دلیل است که به کار و فعالیت علاقه دارد؛ از کار کردن و پذیرش مسؤولیت احساس لذت می کند؛ خود را مهم می پندارد و احساس استقلال می کند. براساس پژوهشی روی 250 کودک خردسال، این نتیجه به دست آمد که 97 درصد آنان دوست داشتند در کارهای منزل کمک و همکاری کنند.
هر قدر فرزند ما زودتر وظایفی را در خانه به عهده بگیرد، زودتر ملکه ذهنش می شود.
توجه داشته باشید که واگذاری مسؤولیت به فرزند متناسب با سن او و میزان توانایی اش گسترش می یابد. واگذاری مسؤولیت به فرزند پیش از این که آمادگی یافته باشد، ممکن است او را دچار یأس کند و اعتماد به نفس او را بگیرد؛ همان گونه که مسوولیت دادن های دیر هنگام هم او را در زندگی اجتماعی و خانوادگی اش دچار مشکل خواهد کرد. گاهی سن فرزند مناسب است؛ اما هنوز قدرت کافی برای مسؤولیت پذیری را نیافته است؛ مسؤولیت ها باید در خد توانایی فرزند به او واگذار شود. خداوند بزرگ هم انسان ها رادر حد توانمندی شان مکلف ساخته است.
لا یکلف الله نفسا الا وسعها.
مسؤولیت بیش از اندازه به فرزند (به ویژه نوجوان) ممکن است باعث احساس قدرت کاذب و خود مختاری او شود و مشکلاتی را پدید آورد.
در اعطای مسؤولیت ها، با توجه به سن فرزندان، به مسائل ایمنی نیز توجه کنید.
برگرفته از سخنان استاد دهنوی
