فرزندان مسؤول، راحت تر و دقیق تر تصمیم می گیرند و در تصمیم هایی که زندگی شان را شکل می دهد، بیشتر شرکت می کنند.
آنان از حق بیان خود بیشتر استفاده می کنند و قدرت انتخابگری افزون تری دارند.
مسؤولیت پذیری، فرزندان ما را مستقل و منظم بار می آورد و به آنان می آموزد که کارها را بهتر و سریع تر انجام دهند؛ به همین جهت، احساس احترام به خود و اعتماد به نفس آنان افزایش می یابد.
فرزندان مسؤول، مهارت های لازمبرای زندگی آینده در اجتماع را می آموزند.
آنان از تلاش دیگران (به ویژه والدین) قدردانی می کنند؛ در نتیجه، حس تعلقشان به خانواده و روحیه یاری رسانی به دیگران در ایشان بیشتر است.
با توجه به این که فرزندان مسؤول، مشارکت بیشتری در امور منزل دارند، باری را از دوش والدین بر می دارند و با کاستن بار کار در منزل از دوش والدین، از عصبانیت آنان می کاهند و فضای خانه، فضایی آرام تر و صمیمی تر خواهد بود.
مسؤولیت پذیر کردن کودکان و نوجوانان کنار این فواید، ممکن است ضررهایی مختصر هم داشته باشد که باید از آن ها چشم پوشید. مطمئن باشید که فایده مسؤولیت پذیری فرزندان، به مراتب از این ضررها بیشتر است.
برگرفته از سخنان استاد دهنوی
