موانع ایجاد مسؤولیت پذیری در فرزندان عبارتند از :
1- به دوش کشیدن مسؤولیت به جای فرزند : مسؤولیت آماده شدن برای مدرسه، انجام تکالیف، پر کردن اوقات فراغت، امور شخصی، غذا خوردن و ... بر عهده خود فرزند است و اگر والدین این مسؤولیت ها را به جای او به دوش کشند، مانع از مسؤولیت پذیری فرزند می‌شوند.
نقش والدین فقط نظارت و کمک در صورت نیاز است. کمک مستقیم به فرزند برای انجام تکالیف مدرسه ممکن است این فکر را در ذهن او ایجاد کند که به تنهایی قادر نیست کاری را در این زمینه انجام دهد.
2- عدم اعطای استقلال به فرزند : برای مسؤولیت پذیر کردن فرزند، باید به او استقلال دهید؛ البته استقلالی منطقی و بانظارت. استقلال و مسؤولیت رابطه تنگاتنگی با هم دارند. اگر به فرزند خود مسؤولیت بدهید؛ اما استقلال در تصمیم گیری ندهید نمی تواند مسؤولیت پذیر شود و اگر استقلال بدهید و او احساس مسؤولیت نکند، باید منتظر حادثه ای ناخوشایند باشید.
3- ترس از ایجاد تنش با فرزند : گاهی ترس از ایجاد تنش بین والدین و فرزند باعث می‌شود او را از انجام مسؤولیت هایش معاف دارند و از این اندیشه پیروی کنند که «برایم راحت تر است خودم انجامش دهم». این رفتار، فرصت مسؤولیت پذیری را از فرزند می گیرد و در آینده متضرر خواهد شد.
4- انتقاد از فرزند و سرزنش او : اگر زندگی کودک با انتقاد و سرزنش همراه شود، احساس مسؤولیت را نخواهد آموخت.
5- کند بودن فرزند در انجام کارها : برخی کودکان آن قدر کند عمل می کنند که والدین، کار و مسؤولیت را از آنان می گیرند و خود انجام می دهند. برای ایجاد سرعت عمل در فرزند از بازی رکوردگیری استفاده کنید.
6- ناقص انجام دادن کارها : برخی کودکان یا نوجوانان، مسؤولیت واگذار شده را ناقص انجام می دهند و این باعث می شود که والدین با معلم، وظیفه او را به دیگری واگذارند یا خود انجام دهند. برای رفع این مشکل، مسؤولیت را به قسمت های کوچک تقسیم کنید.
7- سمبل کردن کارها به وسیله فرزند : برخی فرزندان به جای انجام کار، آن را سمبل می‌کنند و سرسری انجام می دهند؛ برای مثال به جای تمیز کردن اتاق، تمام وسایل را زیر تخت، داخل کمد یا جاهای دیگر پنهان می کنند. در این صورت مسؤولیت حتماً باید با نظارت شما انجام گیرد.
8- تقاضای انجام مسؤولیت از فرزند در زمان نامناسب : انجام مسؤولیت ها را از فرزندتان در زمان های مناسب بخواهید. طبیعی است که هنگام دیدن فیلمی جذاب از تلویزیون یا در اثنای بازی فوتبال با همسالان، به انجام مسؤولیت رغبت نشان نمی دهد.
9- تذکرهای پی در پی والدین : از تذکرهای پی در پی بپرهیزید. یک بار به فرزند خود پیام دهید و فرصتی را در اختیارش قرار دهید تا پیام را در ذهن خود تجزیه و تحلیل کند.
10- عدم پیگیری و نظارت والدین : برای اطمینان از انجام مسؤولیت ها به وسیله فرزندان، بازرسی منظم و مکرر والدین لازم است.
برگرفته از سخنان استاد دهنوی
|
|
مامانی 1394/01/26 - 08:38 |
|
پسرم 1ونیم سالشه. اونقدر گاهی کلافه ام میکنه که اخم میکنم و محکم میگم نه..و گاهی که اصرار به کاری مثل ادامه اب بازی داره...بعد از اخم و نه گفتنم خیلی ناراحت میشه و گریه میکنه. جدیدا یاد گرفته اخم میکنه و به سر و صورتم میزنه....پس چی میگن تا 3 سالگی نباید امر و نهی کرد؟؟ خودم هم عذاب میکشم که یه بچه 1و نیم ساله رو که فقط میخواد کارهای ما رو تکرار کنه دعوا کنم.
|
|
