مهم ترین عامل برای بی توجهی کودکان به آموزش های دینی، عدم زمینه سازی والدین است. همان گونه که نقاشی بدون رنگ زمینه، و کشاورزی بدون شخم زمین مطلوب نیست، آموزش دینی نیز بدون زمینه بازده ندارد. برای فراهم ساختن زمینة آموزش، توجه به نکاتی لازم است :
1- ارتباط کلامی مناسب : با توجه به این که یکی از راه های آموزش ارزش های دینی، استفاده از سخن است، حتماً باید از سخنی نرم و بیانی شیوا استفاده شود. صدای بلند، به ویژه اگر با خشونت همراه شود، سبب بی توجهی کودک به آموزش دینی خواهد شد.
2- وضعیت ظاهری مناسب : ظاهر آراسته، لباس مناسب، موی شانه زده، دندان های تمیز، بوی خوش و ...، زمینه ساز آموزش دینی هستند.
3- خوش خلقی : خوشرویی و نگاه محبت آمیز، فضای ارتباط را فراهم می سازد و بد اخلاقی و ترشرویی، زمینة آموزش دین را از بین می برد. امام علی (ع) فرمود :
البشاشه حباله الموده
خوشرویی، ریسمان محبت است.
4- حوصله : برای آموزش ارزش های دینی، بردباری ضرورت دارد.با توجه به ضعف تمرکز کودکان، گاهی لازم است آموزه ای بارها تکرار شود که صبر و حوصلة والدین را می طلبد. دختر حضرت امام خمینی (قدس سره) می گوید :
کودکی 5 ساله بودم و به حضرت امام در نماز اقتدا کردم. پس از اتمام نماز، مادرم گفت : دخترم! به شکل صحیحی اقتدا نکردی. از امام پرسیدم. آن بزرگوار 15 دقیقه برایم توضیح داد.
برگرفته از سخنان استاد دهنوی
