روانشناسان میگویند مادرانی که آهسته و متناسب با سن و فهم کودک، او را تشویق میکنند با دنیای بیرون آشنا شده و بهدرستی با آن روبهرو شود، معمولا در این مورد مشکل کمتری دارند.
پدر و مادرشدن یکی از لذتبخشترین تجربههای هر انسانی است؛ اما متأسفانه معمولا پدر و مادرها تجربه کافی ندارند و نمیدانند چطور باید فرزندشان را بدون اشتباه بزرگ کنند. برای همین هم معمولا کودکان با مشکلات متعددی در زندگی شخصیشان روبهرو میشوند که بهطور حتم اگر پدر و مادر نسبت به آنها آگاه بودند، چنین شرایطی نیز ایجاد نمیشد.یکی از مشخصترین نمونههای اشتباهات والدین، لوسکردن بچههاست.
در واقع باید بدانیم متخصصان کودک میگویند بچهها همگی از نظر بیولوژیکی ترسو هستند، بنابراین کاملا طبیعی است که برای مقابله با مشکلات و سختیها به مادر و پدر پناه ببرند و حمایت آنها را بخواهند. اما اگر مادر یا پدر نتوانند بهدرستی به این نیاز پاسخ دهند، مسلما باید در انتظار کودکی لوس و وابسته هم باشند.
خیلی از مادرها میگویند در این زمینه کاری از دست آنها ساخته نیست و نمیتوانند ناراحتی فرزندشان را ببینند. اما آیا واقعا یا باید فرزندی لوس تربیت کرد یا اینکه او را میان مشکلات تنها گذاشت؟ راهحل بهتری وجود ندارد که هم منطقیتر باشد و هم موجب اذیت و آزار کودک نشود؟
روانشناسان میگویند مادرانی که آهسته و متناسب با سن و فهم کودک، او را تشویق میکنند با دنیای بیرون آشنا شده و بهدرستی با آن روبهرو شود، معمولا در این مورد مشکل کمتری دارند.
شاید این موارد ساده و حتی از نظر شما خندهدار به نظر برسد؛ اما اگر میخواهید فرزندتان را لوس تربیت نکنید، از همین دوران کودکی اجازه دهید با زندگی و واقعیتهای آن آشنا شود. مثلا وقتی فرزندتان گریان و ناراحت از مدرسه به خانه برمیگردد و میگوید دوستانش او را تنها گذاشتهاند، بهتر است به جای اینکه فردای آن روز با عصبانیت راهی مدرسه شوید و معلم و ناظم و مدیر را بازخواست کنید که چرا مراقب رفتار سایر دانشآموزان نیستند، به حرفهای او گوش دهید و بگویید خودش باید سعی کند علت رفتار آنها را بفهمد.
در ضمن لازم نیست زمانی که کودک درباره همکلاسیهایش حرف میزند، با او همدردی کنید؛ همین که شنونده خوبی باشید، کافی است. کودک باید متوجه شود خودش تنها کسی است که میتواند علت بدرفتاری دوستانش را بفهمد و آن را حل کند.
منبع: جام جم آنلاین
|
افسانه 1394/01/19 - 12:41 |
هستي من الان 3 سال و 9 ماهشه احساس مي كنم از توجه بيش از حد خانواده و من و باباش داره لوس مي شه سريع بهانه ميگيره گريه ميكنه نمي دونم توي اين مواقع چطور بايد باهاش برخورد كنم كه همينطور لوس تر نشه ، آخه طاقت گريه كردنش رو هم نداريم. لطفاً اگر تجربه اي در اين زمينه دارين راهنمايي كنيد. مرسي
|
|
زیبا 1394/01/23 - 14:21 |
سلام پسر من الان 4 ماهشه و ما نزديك مادر شوهرم زندگي ميكنيم از الان نگران لوس شدن پسرمم چون شاهد رفتار اونا با نوه هاي دختريشون هستم در دوران بارداري هم باهاشون صحبت كردم ولي انگار فايده نداره آخه آدم 50 ساله كه ديگه عوض نميشه پسر منم تنها نوه ي پسريشونه هر چقدر ميخوام كمتر برم نميشه تازه مشكل سيگار پدر شوهرم هست كه با وجود تذكرات مادر شوهرم باز رعايت نميكنه البته به روش خودش مثلا رعايت ميكنه ولي از نظر پزشكي نه كمكم كنيد
|
|
فاطمه زهرا 1394/01/26 - 11:18 |
سلام به مامانای مهربون!!! اولا اینکه دستتون درد نکنه که میاین اینجا تا معلومات خودتون رو در اختیار بقیه بذارین.راستش دختر خاله ی من (تسنیم خانوم) 3 سال و 4 ماهشه و جدیدا خییییییییییییییییییییییلی لوس شده.واسه همین دیگه کسایی که قبلا پیشش میومدن و نازش میدادن دیگه پیشش نمیان.من میخوام بدونم این قضیه خیلی مهمه که با روانشناس در میون بذارم یا نه.چون میترسم در آینده یه دختر لوس بشه که همه ازش بیزار هستن.خواهش میکنم کمک کنید !!!!!
|