آگاهی از علم روان شناسی تا چه حد در تربیت کودک و نوجوان تأثیر دارد ؟
ج : آشنایی با زوایای روحی کودکان و نوجوانان از طریق علم روان شناسی برای والدین لازم است؛ البته نه بدین معنا که در این علم متخصص شوند. آشنایی اجمالی با شاخه های عمومی روان شناسی (صنعتی، جنایی، قضایی، تبلیغ و ...) و آشنایی بیشتر با شاخه های مربوط به کودک و نوجوان (بالینی، یادگیری، شخصیت، فیزیولوژیک) و آشنایی تفضیلی با روان شناسی رشد که نیازها و رفتارهای کودک در سنین مختلف و نوع برخورد مناسب با او را بررسی می کند، سبب توفیق افزون تر والدین در تربیت کودک و نوجوان خواهد شد.
پدر و مادر آگاه از علم روان شناسی، می دانند که رفتارهای نابهنجار فرزندشان، در موارد بسیاری ریشة روحی – روانی دارد؛ بدین جهت در مواجهه با این گونه رفتارها، در پی ریشه می روند تا با اصلاح ریشه، رفتار نیز اصلاح شود.
به خانواده های عزیز توصیه می شود وقتی را برای مطالعة کتاب های روان شناسی و تربیتی اختصاص دهند؛ از همایش ها و برنامه های رسانه ای (صدا و سیما) بهره ببرند و در صورت نیاز از آرا و کمک های مشاوران آگاه، متدین و دلسوز استفاده کنند.
در موارد بسیاری، عدم آگاهی از زوایای روحی – روانی کودک یا نوجوان، لطمه های جبران ناپذیری به آنان وارد می سازد.
پدری مشاهده می کند که فرزندش ناخن می جود و برای ازبین بردن این اختلال رفتاری یا عادت عصبی او را کتک می زند. با توجه به این که ناخن جویدن، ریشة روحی – روانی دارد و به جهت فشارهای روحی (اختلاف والدین، فرزند جدید، آزار برادر یا خواهر بزرگ تر و ...) ایجاد شده است، تنبیه بدنی، فشار روحی او را تشدید می کند و اگر از ترس پدر، در حضور او ناخن نجود، به طور قطع در غیاب او تشدید خواهد شد.
پدری برای از بین بردن اختلال رفتاری ناخن جویدن فرزند خود، از تطمیع (اعطای مبلغی پول به ازای هر روز ناخن نجویدن) استفاده می کند. در این شیوه نیز چون ریشه یابی نشده و پدر ریشه را اصلاح نکرده است، فشارهای روحی به شکلی دیگر (برای مثال، شب ادراری) خود را نشان می دهد.
برگرفته از سخنان استاد دهنوی
