مادری هستم که دختر 15 ساله ام را خود به مدرسه می برم. آیا این رفتار من اشکال دارد ؟
ج : این رفتار شما به چند دلیل درست نیست :
1- تلقی او این خواهخد بود که هنوز کودکش می پندارید؛ در حالی که بزرگ شده و استقلال طلب است.
2- همسالان، داوری خوبی دربارة او نخواهند داشت و با تعبیرهایی چون «بچه ننه»، «لوس» و ... او را می آزارند.
3- برداشت آشنایان و همسایگان این خواهد بود که به دخترتان اعتماد ندارید و او از این مسأله رنج می برد. اجازه دهید فرزندتان خود به مدرسه برود تا حس استقلال او تقویت شود. او در سنی است که از همراهی با همسالان لذت می برد و روحیة اجتماعی اش تقویت می‌شود. وابستگی به شما مطلوب نیست. اگر به هر دلیلی مجبور هستید با او همراه باشید، دویست متر مانده به مدرسه از وی جدا شوید.
اگر نگران مسائل اخلاقی هستید، با برخورد خوب و توجه به خواسته های منطقی اش، و اظهار اعتماد، پشتوانة فرهنگی ایجاد کنید. هنگام رفتن به مدرسه از تذکرهای مستقیم اخلاقی (به نامحرم نگاه نکنی؛ حجابت را حفظ کنی؛ عفت داشته باشی؛ به بیراهه نروی و ...) بپرهیزید و از تذکرهای غیر مستقیم (دختر من آن قدر خوب و فهمیده است که شأن خود و خانواده اش را رعایت می کند) استفاده کنید.
اگر نگران خطرها هستید، به خدا توکل کنید؛ خود با اقیانوس بیکران الاهی بسپارید و به حفاظت خدای بزرگ و مهربان معتقد باشید.
گر نگهدار من آن است که من می دانم شیشه را در بغل سنگ نگه می دارد
شب تاریک و ره باریک و من مست قدح از دست من افتاد و نشکست
نگه دارنده اش نیکو نگه داشت و گرنه صد قدح، نفتاده بشکست
صدقة روزانه در ایجاد آرامش برای شما و فرزندتان بسیار موثر است.
برگرفته از سخنان استاد دهنوی
