اضطراب پدر و مادر یا اطرافیان تا چه می تواند بر اضطراب کودک اثر بگذارد ؟
ج : اضطراب اطرافیان، به ویژه پدر و مادر در اضطراب کودک مؤثر است؛ زیرا از آنان به کودک منتقل می شود؛ بنابراین، توصیه می کنم مراقب عکس العمل های خود در برابر رخدادهای اطراف باشید. در اتفاقات روزمره، کودک، منتظر باز خورد بزرگسالان است. اگر آثار اضطراب در رفتار و چهرة آنان نمایان شود، کودک نیز مضطرب خواهد شد؛ و گرنه آرامش خود را حفظ خواهد کرد.
مثال : از بیرون منزل، صدایی غیر عادی و بلند که به طور معمول وحشت ایجاد می کند، به گوش می رسد. کودکی که مشغول بازی است، بازی اش را قطع می کند و بی درنگ به چهرة مادر یا پدر می نگرد تا عکس العمل آنان را ببیند. اگر والدین از آن صدا دچار اضطراب شوند، به طور قطع کودک نیز مضطرب خواهد شد؛ اما اگر آثار اضطراب را در چهرة والدین نبیند، با خیال راحت به بازی خود ادامه خواهد داد.
مثال دیگر : کودک بیمار می شود و شما با دیدن بیماری او، دچار اضطراب می شوید. اگر این بیماری، مربوط به اعضای حساس بدن مانند قلب باشد، اضطراب شما بیشتر می شود. کودک وقتی اضطراب بیش از حد شما را می بیند، به گمان این که بیماری اش بیش از آن حدی است که خود گمان می کرده، اضطرابش دو چندان می شود.
در چنین موقعیتی، خونسردی خود را حفظ کنید. دست کم نگرانی خود را در چهره آشکار نسازید. خوشبختانه با امکانات خوب پزشکی در عصر حاضر، بسیاری از بیماری ها قابل درمان است.
اثر منفی دیگر اضطراب شما این است که احتمال دارد فرزندتان را به تمارض متمایل سازد؛ زیرا می داند که اگر اظهار درد و ناراحتی کرد، به شدت مورد توجه شما قرار خواهد گرفت.
برگرفته از سخنان استاد دهنوی
