این روزها می گویند پدر و مادرها باید با بچه ها دوست شوند، اما به نظر می رسد این دوستی یک طرفه شده و پدر و مادرها استخدام فرزندانشان شده اند. دوستی باید دو طرفه باشد و فرزندان هم باید ارزش ها و هنجارهای پدر و مادر را تا حد ممکن رعایت کنند. پذیرش واقعیت: بچه ها را برای زندگی واقعی تربیت کنیم و آنها را محصور و محدود نکنیم. همانگونه که در غذا خوردن باید حد و اندازه نگهداشته شود ، در محبت و مهربانی نیز باید از افراط و تفریط دوری کرد؛همانطور که جسم کودک قوی می شود تا در برابر میکروب ها مقاومت کند ، روح کودک نیز باید قوی باشد تا دربرابر مشکلات و شکست های زندگی آماده شود. اما باید توجه داشت اگر والدین بی حد واندازه به کودک محبت کنند و بدون هیچ قیدی تسلیم کودک باشند، کودک آینده ی آنان لوس و از خودراضی می شود و روحی ضعیف و زود رنج خواهد داشت و در مقابل مشکلات سر فرود خواهد آورد.
امام باقر علیه السلام می فرماید:
«شر الاباء من دعاه البر الی الافراط و شر الابناء من دعاه التقصیر الی العقوق»
بدترین پدران کسانی هستند که در نیکی و محبت به فرزندان از حد تجاوز کنند و افراط نمایند و بدترین فرزندان کسانی هستند که به سبب تقصیر عاق والدین گردد»
هر کدام از رفتارهاى انسان، چه مثبت و چه منفى، به نوبه خود مى تواند بر شخصیت فرد تأثیر بگذارد. انحرافات و کج روى هاى رفتار جنسى نیز از این قاعده مستثنى نیستند و در نتیجه، شخصیت انسان را متحوّل مى سازند. حال اگر به این مطلب، وسعت و عمق تأثیرپذیرى کودک را اضافه نماییم، بهتر به نقش خانوداه و دوران رشد پى مى بریم . والدین و معلمان مسؤولیت مهمى در قبال تشکیل تصورات صحیح و کسب عادات بجا به عهده دارند. مهم ترین آن مسؤولیت ها مربوط به فراهم ساختن محیط سالم و روابط صحیح در خانواده است. در این که رعایت چه نکاتى اساس اخلاقى خانواده را تأمین مى کند، باید گفت: داشتن رابطه درست بین پدر و مادر نقش مهمى ایفا مى کند. پدر و مادر باید دوستى، عشق و احترام متقابل به یکدیگر داشته باشند; زیرا رفتار و کردار والدین براى کودکان نمونه تقلید است.(اما فراموش نکنند در رفتار خود مقابل کودکان حریم ها را رعایت کنند(
امام صادق(علیه السلام) ارتباط سعادت فرزندان را به والدین تا آن جا توسعه مى دهند که نوه هاى انسان را هم در برمى گیرد; حضرت مى فرمایند: «به درستى که خداوند به وسیله رستگارى مردِ مؤمن، فرزند و فرزندِ فرزندش را رستگار می کند.»
اسحاق بن عمار قال: سمعت اباعبدالله(علیه السلام) یقول: «انّ اللّهَ لیفلح بفلاح الرجل المؤمن وُلدَه و ولد ولده.» مرتضى فرید، الحدیث، دفتر نشر فرهنگ اسلامى، 1366، ج 2، ص 347.