• در حدیث آمده است: "هر کس کودکی دارد باید برای او کودکی نماید." آیا این کودکی کردن باعث نمی شود که فرزند جایگاه اجتماعی والدین خود را کم اهمیت ببیند؟
• شاید منظور از کودکی کردن برای فرزند این باشد که لباس شخصیت و ذهنیت و احساسات و زبان کودک خود را در بر نماید. به گونه ای که احساس نماید کودکی است که کودکانه با کودک خود حرف می زند. از این رو از روشهای سنگین و ثقیل در گفته های خود استفاده نمی نماید. زیرا اگر از کلمات ثقیل استفاده نماید، کودک قادر به فهم آن نیست. بنابراین منظور این نیست که پدر و مادر توازن خود را از دست داده و با این کار جایگاه اجتماعی خودشان را از دست بدهند که این امر به کودک نیز آسیب و ضرر وارد می سازد.
روشن است که اسلام از انسان می خواهد در هر امر اخلاقی چنان برنامه ریزی داشته باشد که بین ارزشها توازن ایجاد نماید و هیچ ارزشی در برابر ارزش دیگر از بین نرود. اگر خداوند از پدر و مادر می خواهد که برای نزدیک شدن به فرزند خود در روشهای تعامل خود دست به عقب نشینی بزنند، در عین حال از آن دو می خواهد که معنا و مفهوم پدری و مادری و لزوم احترام گذاشتن به خود را در ذهن کودک نیز حفظ کنند.
