دنیای کودکی مانند توپ شیشه ای پاک و شکننده است، مانند یک گل که اگر مورد توجه قرار نگیرد پژمرده می شود. سال های پیش از مدرسه ـسه تا شش سالگی ـ یکی از مهم و حساس ترین سنین کودکان محسوب می شود که دیگر محیط خانه و آموزش والدین برای تربیت و اجتماعی کردن کودکان کافی نیست. کودک برای رسیدن به رشد اجتماعی و اجتماعی شدن نیاز به محیط و اجتماع جدیدی دارد که بتواند به آن توانمندی ها برسد. این محیط جدید می تواند مهدکودک، آمادگی و... باشد که گام گذاشتن به مهدکودک دگرگونی بزرگی در زندگی اجتماعی کودک به وجود می آورد.
کودکان به تدریج از افرادی غیراجتماعی به افرادی اجتماعی تبدیل می شوند و از حالت انفرادی به حالت اجتماعی می گرایند. کودکان در این دوران از طریق تعامل در فعالیت های گروهی برای زندگی اجتماعی در دبستان آماده می شوند. در این دوران میزان ارتباط و تعامل کودک با کودکان دیگر تأثیر بسیاری در رشد اجتماعی آنان خواهد گذاشت. محیط کوچک او که هسته مرکزی آن خانواده است به جهان وسیعی تبدیل می شود که گروه همسالان، محور مرکزی آن است و ورود به این دنیای جدید دامنه ارتباط های اجتماعی و آزادی کودک را گسترش می دهد.نقش مهدکودک در رشد اجتماعی کودکان
ارتباط با محیط همسالان در هر سنی لازم و ضروری است. به همین دلیل باید فرصتی را برای کودکان فراهم کرد که در این سن، با همسالان خود رابطه داشته باشند، بازی کنند و رفتار شایسته سن خود را داشته باشند. اگر توان ارتباط با مردم را داشته باشیم در کسب موفقیت ها و توفیقات نیز پیشرفت خواهیم کرد. این ارتباط ها و تعاملات باید از سن کودکی برای آنان فراهم شود و مهدکودک یکی از محیط هایی است که در رشد اجتماعی کودکان مؤثر است. کودکان درمهدکودک بازی می کنند، اجتماعی می شوند و راحت هستند.آنها در کنار شادی و بازی کمی از والدین دور می شوند که این خود درس هایی برای آنان دارد.
دکتر الهام شیرازی متخصص اعصاب و روان و فوق تخصص روانپزشکی کودکان، استادیار دانشگاه علوم پزشکی ایران می گوید: خانواده ها نباید فکر کنند چون شاغل هستند یا کسی را ندارند که از کودکانشان نگهداری کنند باید فرزندانشان را به مهدکودک بفرستند، این درست نیست. همانطور که کودکان در یک زمانی باید به مدرسه بروند و آموزش های مدرسه را ببینند لازم است که از یک سنی ـ دو و سه سالگی ـ به مهد بروند و آموزش های مهدکودک را داشته باشند.
کودک از محیط خانه بیرون می آید و وارد محیط جدیدی به نام مهدکودک می شود. در این محیط جدید با همسالان خود آشنا می شود و تعاملات و ارتباطات اجتماعی در کودک شکل می گیرد. اما اگر کودکی نتواند با همسالان خود ارتباط برقرار کند یا از آنها خجالت بکشد از نظر روانشناسان، غیرطبیعی و نوعی کاستی محسوب می شود.کودک از محیط خانه دور می شود و این باعث می شود تا مستقل بارآید و محیط های جدید را تجربه کند. با آموزش هائی که در مهدکودک می بیند به همان نسبت توانمندی و خلاقیت ذهنی کودکان هم رشد می یابد. در این محیط کودک با یک سری قوانین و مقررات آشنا می شود و یاد می گیرد که خواسته هایش را با محیط اطراف تطبیق دهد.
وقتی کودک وارد مهدکودک می شود با یک سری اصطلاحات، واژه ها و کلمات جدید، رفتارها و ارزش گذاری ها آشناشده و دنیای ذهنی کودکان وسیع تر می شود. وی در رابطه با دو دلیل عمده که خانواده ها کودکانشان را به مهد نمی فرستند می گوید: یکی از این نگرانی ها این است که کودکان در مهد کودک از کودکان دیگر بیماری می گیرند و مریض می شوند و دیگر اینکه ممکن است بچه ها با واژه ها و کلمات و رفتارهای ناپسند و زشت آشنا شوند. این چیزها نباید خانواده ها را بترساند. به هر حال بچه ها در آینده با این مسائل روبه رو خواهند شد و بهتر است که کم کم آشنا شوند. همه این مسائل کمک می کند که دستگاه ایمنی بدن در برابر بیماری ها مقاوم شود و خانواده ها و مربیان با نظارت و خط دادن به کودکان به آنها یاد می دهند که استفاده از این واژه ها و کلمات و رفتارها، جا و مکان دارد.فواید مهدکودک بیش از مضراتش است. کودکانی که به مهد می روند مستقل تر، باهوش ترند و ذهن شان فعال تر است. آنها خیلی راحت محیط مدرسه را می پذیرند و جدایی از خانواده برایشان راحت تر است و به همان نسبت پیشرفتشان در مدرسه بیشتر است. بلوغ فکری و ذهنی و عاطفی در این کودکان بیشتر به چشم می خورد.
خانم الهه دهقان نژاد یکی از مربیان مهدکودک در رابطه با تأثیر مهدکودک در رشد اجتماعی کودکان می گویند: دنیای کودکی دنیای پاک و بانشاط و حساسی است که باید مورد توجه قرار گیرد. طی چند سالی که من مربی مهد بوده ام با کودکان مختلفی برخورد داشتم. با هر کدام از این بچه ها باید رفتار خاصی داشت. همه با هم فرق می کنند. مثلاً بعضی از کودکان هستند که خیلی بی قرار و وابسته به پدر و مادرند که باید به این کودکان توجه بیشتری بشود. یا بعضی از کودکان هستند که خیلی شلوغ و لجبازند و باید با این کودکان هم رفتار خاص خودشان را داشته باشیم.
بیشتر بچه ها در روز اول مهدکودک حتی سلام کردن را هم بلد نیستند، خیلی خجالتی و گوشه گیرند و به تدریج به این محیط عادت می کنند. البته کودکانی هم داریم که خیلی وابسته به پدر و مادرند و دوری آنها را نمی توانند تحمل کنند. به همین خاطر والدینشان از آوردن کودکانشان به مهد کودک منصرف می شوند. مهدکودک تأثیر زیادی در اجتماعی شدن، قانونمند شدن و مستقل بار آمدن کودکان دارد.به هر حال آموزش ها و ارتباطاتی که در مهدکودک می بینند باعث توانمندی و رشد فکری و ذهنی آنها می شود.
