رعایت نکردن فاصله از منابع نوری باعث خسته شدن چشم می شود و حساسیت به نور پیامد این مساله است. کار زیاد با رایانه، تبلت، موبایل و حتی تماشای زیاد تلویزیون از فاصله نزدیک و مواجهه بیش از حد با منابع نوری باعث بروز این مشکل می شود.
حساسیت به نور یا فوتوفوبی، یعنی چشمان فرد بیش از حد معمول به نور حساسیت نشان می دهد. در این شرایط موقع راه رفتن فرد مجبور می شود، چشمانش را ببندد و یا به زور آنها را باز نگه دارد و یا مرتب دچار اشک ریزش و قرمزی چشم و سردرد می شود. این مشکل در میان کودکان زیاد اتفاق می افتد.
اگر دلیل حساسیت به نور، کار زیاد با منابع نوری باشد، باید استفاده از وسایل الکترونیکی را به شدت محدود کرد
به طور کلی، دو نوع حساسیت به نور وجود دارد: طبیعی و غیرطبیعی. در نوع طبیعی و مادرزادی، چشم کودکانی که بور هستند و رنگ چشمانشان آبی، سبز یا طوسی است، حساسیت به نور، ذاتی و طبیعی تلقی می شود و نشانه بیماری نیست.
حساسیت به نور صبحگاهی هنگام برخاستن از خواب نیز طبیعی و گذراست و بیشتر در کودکان 4 تا 5 ساله وجود دارد.
حساسیت به نور غیر طبیعی به دو دسته تقسیم می شود: یکی اینکه چشم از نظر ساختاری مشکل دارد که در این شرایط علایم بررسی می شود و ممکن است کودک آب مروارید مادرزادی یا بیماری قرنیه مادرزادی داشته باشد. دوم اینکه در اثر حساسیت فصلی و یا ابتلا به عفونت ها، چشم به نور حساس می شود.
اولین شرط درمان فوتوفوبی، معاینه چشم پزشکی است. پزشک، ساختمان چشم را بررسی می کند تا ببیند آیا فرد دچار بیماری چشمی خاصی است یا نه، آیا عفونت یا مشکلات قرنیه دارد و یا فقط به دلیل روشنی رنگ چشم یا کار زیاد با منابع نوری دچار این مشکل شده است.
با توجه به نتایج معاینه و تشخیص مشکل، پزشک درمان های لازم را تجویز می کند. اگر دلیل حساسیت به نور، کار زیاد با منابع نوری باشد، باید استفاده از وسایل الکترونیکی را به شدت محدود کرد.
اگر حساسیت به نور به دلیل روشنی رنگ چشم باشد، فرد باید عینک آفتابی مناسب بزند و هنگام خروج از منزل، کلاه لبه دار بگذارد.
در مواردی که ساختمان چشم دچار آسیب باشد و یا حساسیت به نور به دلیل آلرژی های فصلی یا عفونت باشد، معمولا دارو تجویز می شود.
