برای تنبیه کودکان ۴-۲ ساله می‌توان آرام پشت دست زد. این کار به عنوان تذکر و یادآوری کافی است. از سیلی زدن و به پشت کودک زدن باید پرهیز کرد. همچنین باید از تهدیدهایی که بـه احـساس و عواطف کودک لطمه زند مانند «مامان دیگه تورو دوست ندارد و…» خودداری ورزید.
گفتگوهای منطقی و پند و اندرزهای طولانی، زندانی کردن کودک در یک اطاق تنها به مدت زیاد،برای کودکان در ایـن سـن و سال نامناسب است. البته نباید تسلیم هوس کودک شد و در عین حال نباید نیازهای ضروری و حقیقی‌اش را با هوس هایش اشتباه کرد. همچنین از دستور دادن با خـشم و فـریاد نیز باید خودداری ورزید. و امـا در مـورد همین کودک (۴-۲ ساله) می‌توان چیزی از او خواست و یا دستوری داد، البته بطور جدی ولی بدون خشم، می‌توان او را بعنوان تنبیه از بازی مورد علاقه‌اش محروم ساخت، البته برای مـدت کـوتاه.بطور کلی تهدید بـاید سـاده و قابل اجراء باشد.
در مورد تنبیه کودکان ۷-۴ ساله باید نکات زیر رعایت گردد:
از تحقیر کودک،چه در تنهایی و چه در برابر دیگران خودداری گردد.
از پند و اندرزهای اخلاقی، از آنجا که بی‌نتیجه است پرهیز کـنید.
تـهدیدهای منطقی و قابل اجراء مانند محروم کردن از بازی و یا دیدن برنامه تلویزیون.
تنها گذاشتن کودک در یک اتاق و یا در گوشه خانه. البته برای یک مدت کوتاه.
و اما در مورد تنبیه کودکان ۱۰-۷ ساله نـیز بـهتر است بـجای تهدیدهای عاطفی (تحقیر یا زدن) مقررات خانه را برایشان بطور روشن و واضح بیان کنید. در صورت عدم اطاعت تـهدید منطقی و قابل اجراء مثلا محرومیت از یک تفریح مورد علاقه و یا یـک اسـباب‌بازی مـورد علاقه و یا تنها گذاشتن او در یک اتاق. البته نه بعنوان زندانی کردن بلکه برای رعایت سکوت و آرامش، مـناسب اسـت.
از زدن کودک ۱۳-۱۰ ساله پرهیز کنید. رعایت تمام نکات بالا لازم است. بعلاوه هرگز بـعنوان تـنبیه بـکودک، تکلیف مدرسه‌ای ندهید چه از مدرسه و کار مدرسه بیزار و فراری خواهد شد. همچنین سرزنش کردن، مـجرم شناختن و بی‌ارزش کردن کودک، جز آنکه سبب اضطراب و تشویش دائمی در کودک شود. اثـری نخواهد داشت. دستورات و مـقررات را بـرایش بازگو کنید و بگذارید در تنظیم این مقررات، خودش نیز سهمی داشته باشد و خود را از خانواده و برنامه‌ها و قوانین حاکم بر آن جدا نداند.
تربیت کودک، یعنی پرورش دادن او تحقیر،کودک را در هم می‌شکند، شخصیت او را خرد میکند و او را بـی‌ارزش می سازد و به گوشه‌گیری و انزوا می‌انجامد و اعتماد بنفس او را از بین می‌برد. در واقع تحقیر ضد تربیت است. برای پرورش مسئولیت در کودک سن و یا زمان معینی در نظر گرفته نشده ولی از زمان تولد تا سن بلوغ، زمان مناسبی اسـت و بـاید هنگامی که کودک را آماده برای پذیرش مسئولیتی دیدیم او را تشویق و ترغیب نمائیم و کاری که از او بر می‌آید به او واگذار کنیم. نباید منتظر بزرگ شدن او بود تا خود احساس مسئولیت کند.
