کمرویی، یکی از مشکلات جدی برخی کودکان و نوجوانان است و اگر درمان نشود، به نوعی بیماری روانی (معلولیت اجتماعی) تبدیل خواهد شد. یکی از مهمترین عوامل شکوفا نشدن استعدادهای کودکان و نوجوانان، کمرویی است.
علل کمرویی کودک
1- انتقال از والدین: برخلاف تصور برخی که کمرویی، ارثی است، این گونه نیست، بلکه در واقع از والدین به کودک «منتقل» میشود. به والدین کمرو توصیه میکنم برای جلوگیری از این انتقال، با تمرین و تلقین، خود را وارد صحنههای گوناگون کنند و از کمرویی بپرهیزند.
2- سختگیری بیش از حد: وقتی در ادب، نظم، عبادت، تحصیل و… بسیار سخت بگیرید، فرزندتان دچار کمرویی میشود، زیرا همیشه او را واداشتهاید که کارها را به بهترین شکل انجام دهد، و اکنون از این میترسد که اگر وارد فعایتی گروهی شود و به کاری دست زند نتواند آن را به بهترین وجه انجام دهد، بدین جهت وارد گروه نمیشود و از انجام فعالیتهای گروهی گریزان است. توقع بیش از حد شما از کودک نیز همین مشکل را ایجاد میکند.
3- القائات نادرست: متاسفانه گاهی در جامعه و به ویژه در مدارس، کمرویی با ادب اشتباه میشود و کودک کمرو را بدین جهت که سخن نمیگوید و آزاری ندارد، با ادب میخوانند و با این القای نادرست، کمرویی را در او تثبیت میکنند. گاهی کمرویی دختران نیز با حیا اشتباه میشود، در حالی که حیا، صفتی بسیار پسندیده است و کمرویی ناپسند شمرده میشود و حیا و اجتماعی بودن برای دختران قابل جمع است.
راههای درمان کمرویی کودک
الف) فشارها و سختگیریها را کم و به فرزندتان آزادی نسبی بدهید.
ب) اگر فرزند شما اشتباهی کرد، با روی گشاده آن اشتباه را بپذیرید تا از اشتباه کردن نترسد
ج)در مهمانی ها و برای امور منزل به او مسئولیت بدهید، مسئولیتهایی از قبیل پرسیدن شماره تلفن از مخابرات، پرسش از شهرداری، خرید بلیت از گیشه فروش بلیت و…
د) نقاط مثبت او را به ویژه در جمع بگویید.
هـ) ارتباط او را با همسالان عادی و فعال بیشتر کنید.
و) زمینه مشاهده برنامههایی نمایشی را برایش فراهم سازید که در آنها، قهرمان نمایش به رغم کمرویی، به کارهای بزرگ و گروهی دست میزند.
ز) زمینه شرکت او را در برنامه های نمایشی مدرسه و پذیرفتن نقشهای ساده بدون کلام (نگهبان) و فعالیتهای گروهی فراهم سازید.
