همدلی یکی از آن دسته حالات بیگانه است، گاهی اوقات تقریبا هر کسی خواهان آن است اما افراد کمی از نحوه ابراز و دریافت صادقانه آن مطلع می باشند. در دنیایی که در آن خود کام رواسازی مورد تأکید است، همدلی کمرنگ اما بسیار مورد نیاز است. این ها خود بیشترین دلایلی است که باید به نسل جدید آنچه به معنای همدلی نسبت به افراد پیرامون آنها است را، آموزش داد.
همدلی چیست؟
بسیاری از افراد همدلی و همدردی را با هم اشتباه می گیرند اما آنها دو ارزش مجزا می باشند. همدلی تنها توانایی درک احساسات فردی نیست، بزهکاران اغلب با تظاهر به درک احساسات و متعاقباً کسب اعتماد دیگران از افراد منفعت می برند. همدلی چیزی بیشتر از این است. همدلی نه تنها توانایی تشخیص کیفیت احساسات کسی است بلکه ارزش گذاری و محترم دانستن احساسات شخص دیگری را شامل می شود. همدلی به معنای رفتار کردن با دیگران از روی مهربانی، بزرگی و توافق و تفاهم است.کودکان باید شاهد نشان دادن همدلی بزرگسالان باشند.
در حالی که برخی از کودکان ذاتاً دارای موهبت قلب های رئوف می باشند، در اکثر موارد کودکان نیاز دارند تا همدلی را توسط بزرگسالان پیرامون خود ببینند. الگوبرداری همدلی از طریق نحوه ارتباط والدین با کودکان خود شروع می شود. والدینی که به چیزهای حائز اهمیت برای کودکان خود علاقه نشان می دهند و همچنین به روشی ملتفت و مثبت به هیجان ها عکس العمل نشان می دهند، درحال آموزش مهارت همدلی به کوکان خود می باشند.
نیازهای هیجانی را برآورده کنید
زمانی که نیازهای هیجانی کودکان برآورده شد، دو چیز اتقاق می افتد. آنها یاد می گیرند که چگونه نیازهای هیجانی دیگران را برآورده کنند و به آنچه دریافت می کنند، پایبند می شوند، بدان معنا که آنها به اندازه کافی برای ابراز همدلی به دیگران هنگام ایجاد نیاز، احساس امنیت می کنند. اما آنها در ابتدا نیاز به دریافت همدلی دارند. مصداق ضرب المثل از کوزه همان برون تراود که در اوست، می باشد.
با کودکان در مورد نیازهای هیجانی صحبت کنید
برای بسیاری از بزرگسالان گفنگو در مورد نیازهای هیجانی یا هر چیز مرتبط با هیجان ها دشوار است. در نتیجه، آنها به آرامی برای صحبت درباره موضوع هیجان ها پیش می روند. این ها افرادی هستند که از کنترل هیجان های دیگران آگاه نیستند و در هر موقعیتی که واکنش هیجانی را ایجاب می کند، احساس ناراحتی می کنند. گاهی اوقات آنها از هیجان های خود می ترسند؛ زیرا آنها هرگز چگونگی مواجهه با نیازهای هیجانی را فرا نگرفته اند. گفتگو با کودکان در مورد نیازهای هیجانی و تجربه کردن آنها در دیگر افراد ایده ی خوبی است. نیازهای هیجانی آنها را نام گذاری کنید (برای مثال؛ حسود، عصبانی و دوستی) و به آنها آموزش دهید که بروز این هیجان ها در شما امری نرمال است. با کودکان خود گفتگو کنید که چگونه هیجان ها را به شکلی مثبت کنترل کنند و موقعیت هایی که در آن افرادی از آشنایان در حال تجربه کردن هیجان ها هستند را بازگو کنید. به آنها احترام گذاشتن به هیجان های دیگران را آموزش دهید و نیز طریقه ی عمل کردن در موقعیت های مستلزم واکنش را نشان دهید.
موقعیت های زندگی واقعی را برای تمرین همدلی جستجو کنید
هیچ چیزی مانند مثال های زنده ی زندگی واقعی برای الگوسازی آنچه شما آموزش می دهید، وجود ندارد. در پی موقعیت هایی باشید که در شخصی دیگر تأثیرگذار است. با کودکان خود در مورد آنچه آن به افراد درگیر در این حس معنا می دهد و اینکه ممکن است آنها چگونه احساسی نشان دهند، صحبت کنید. برای مثال، اگر شما آمبولانسی را می بینید که به سرعت رد می شود با کودک درمورد آنکه اعضای خانواده ی شخص بیمار در آن لحظه چه احساسی دارند، صحبت کنید.
اجرای بازی ها
خردسالان به ویژه در محبت ورزیدن وانمود می کنند که آنها کسی یا چیز دیگری غیر از آن هستند. شما می توانید از این زمان های جالب برای آموزش همدلی به آنها استفاده کنید. با کودکان خود نقش شخص دیگر را بازی کنید. این ممکن است یک شخصیت موجود در کتاب یا تلویزیون و یا حتی کسی که می دانید اخیراً تجربه مهمی را پشت سرگذاشته است، باشد. شما می توانید یک داستان را با یکدیگر مرور کنید و از کودک خود بخواهید تا بایستد و احساسی که شخصیت آنها ممکن است در آن لحظه معین داشته باشد را تجسم کند. این بر متمرکزکردن توجه آنها بر هیجان هایی که شخص دیگر در آن موقعیت ممکن است تجربه کند، تاثیر دارد. شما می توانید از او بخواهید ادای احساساتی را درآورند که منعکس کننده ی احساسات شخصیت آنها است.
وضعیت محدوده اخلاق درونی آنها را مشخص کنید
آموزش تفاوت بین درست و نادرست به کودکان خود از دوران کودکی موجب تعیین کردن مرز اخلاقی درونی برای آنها می شود که آنها را به سمت داشتن انتخاب خوب سوق می دهد. در موقعیت هایی که نیاز به تصمیم است طوری عمل کنید که آنها بتوانند نحوه ای که انتخاب و رفتارهای ما بر دیگران اثر می گذارد را ببینند و درک کنند. با آنها در مورد اینکه چگونه بدکارکردن به دیگران آسیب می زند، صحبت کنید و نیز به آنها آسیب و صدمات ناشی از آن کار و اقدام او را بفهمانید. صحبت با کودکان درمورد چیزهای کوچکی مانند فراخواندن خواهر یا برادر با نامی سرد که احساس او را خدشه دار می کند یا بازی نکردن با برادر خود هنگامی که دوستش را می بیند، ایده خوبی است. هنگام ساختن یک اساس اخلاقی قوی از چیزهای کوچک و ملموس و از روی اصول شروع کنید.
کودکان همدل: دهندگان نه گیرندگان
شما با پرورش دادن کودکان خود به درک کردن و تمرین همدلی، در واقع به آنها موهبت بخشش را اهدا می کنید. در دنیایی که در آن تأکید زیادی بر توجه به علایق شخص خود شما می شود؛ دهندگان بسیار کمیاب می باشند. اما آنها افرادی هستند که با رضامندی بیشتر از زندگی لذت می برند، معنادارترین زیستن ها را احیا می کنند و از پاداش دهنده ترین ارتباطات لذت می برند. آموزش همدلی به کودکان خود یک سرمایه ی ارزنده و ماندگار برای آینده آنها و نیز برای دنیایی است که آنها در آن سکنی می گزینند.
