راهکارهای تربیتی جهت نماز خوان شدن فرزند:
1-اگر پدر و مادر نسبت به نماز و سایر اعمال دینی بی اهمیت باشند و یا آنها با علاقه انجام ندهند و به صورت کاملا عملی عشق خود را به خداوند نشان ندهند، انتظار دور از ذهنی است که فرزندشان به مسایل دینی اش حساس باشد. البته استثنائاتی هم وجود دارد ولی بسیار اندک است.
2-فرزندتان را از کودکی به نماز جماعت، حرم، مسجد و سایر مکان ها و مراسم های دینی ببرید. همچنین برای افزایش انگیزه او در کودکی برایش جایزه تهیه و در نوجوانی با رفتار او را تشویق کنید. مثلاً به او بگویید که از داشتن فرزندی که به خوبی شکرگزار خدای خویش است، افتخار می کنید و جملاتی از این دست . . . . همچنین پیش از سن تکلیف برای دخترها چادر و جانماز زیبا و . . . به سلیقه حودشان و برای پسرها هم جانماز، تسبیح و اگر علاقه مند است به انتخاب خودش عبا تهیه کنید. در هر صورت او را در انتخاب آزاد بگذارید.
3-علاوه بر رفتار عملی خودتان درباره نماز، بهتر است امور دینی را از کودکی به فرزندتان آموزش دهید، البته نه آنقدر زیاد که دلزده شود بلکه در حد معرفی و آشنایی. او باید بداند که مسلمان است و هر مسلمانی در برابر الطاف خداوند چه وظایفی دارد. در نوجوانی هم از او بخواهید که به موقع نمازهایش را بخواند البته با دلیل. به او اصرار نکنید، چون دوران نوجوانی ممکن است کمی او را لجباز کرده باشد و بنابراین اصرارهای شما تأثیر منفی بگذارد. او را با دلایلی محکم با فلسفه نماز خواندن آشنا کنید البته با جملاتی کوتاه، نه اینکه ساعت ها برای او سخنرانی کنید. جملات شما باید کوتاه و تأثیرگذار باشد و او را به تفکر وادارد. باید صبور باشید چون دوران نوجوانی دوران خامی است و زمان می برد که فرزندتان حرف ما را بپذیرد.
4- تا زمانی که به سن تکلیف نرسیده اصراری بر خواندن نماز نداشته باشید ولی چند بار در هفته نماز خواندن را به او یادآوری کنید. در خواندن و نخواندن نمازش حساسیت نشان ندهید، این نوع حساسیت ها جلوی تفکر او را می گیرد و نمی گذارد قلباً برای ارتباط با خدا مشتاق شود.
5-دوران نوجوانی دوران سردرگمی است. او تلاش می کند راه درست را بشناسد. پس او را در این امر راهنمایی کنید اما قدم به قدم با او حرکت نکنید بلکه اجازه دهید خودش مسیر را طی کند و درست و غلط را بشناسد. شما تنها نقش راهنما و پشتیبان را داشته باشید.
6- نوجوان به دلیل تغییرات هورمونی رشد، دچار کمی سستی و احساس خستگی است. خوابش زیاد شده و اکثراً سنگین خواب می شود و ممکن است شما فکر کنید تنبل شده. برای نماز صبح او را با دعوا و داد بیدار نکنید. او را با محبت و نوازش و بوسه و صدازدن با القاب زیبا بیدارش کنید. شاید کافی نباشد، پس صبورانه یک بار قبل از نماز خودتان و یک بار بعد از نماز، او را با محبت بیدار کنید.
7- گاهی نوجوان ها به دلیل حساسیت های این دوران، برای دیده شدم و جلب توجه نماز نمی خوانند. پس هر گاه متوجه بی توجهی فرزندانتان به نماز و . . . شدید، علت را بیابید و آن را برطرف کنید.
8- هیچ گاه در جمع و با لحن تند و آمرانه نماز خواندن را به او گوشزد نکنید، بلکه به طور خصوص و با لحنی مناسب نماز را یادآوری کنید.
9-برای فرزندتان جشن تکلیفی زیبا بگیرید و مکلف شدنش را تبریک بگویید.
10-هیچ گاه فرزندتان را در هیچ زمینه ای با دیگران مقایسه نکنید، به خصوص در مورد وظایف دینی. چون با این کار مطمئن باشید هم از نماز متنفر می شود و هم از کسی با او مقایسه کرده اید.
11-در روزهای ابتدایی نماز خواندن، او را ملزم به خواندن نمازهای طولانی و انجام تمام مستحبات نکنید و به توانایی هایش توجه کنید.
و نکته آخر اینکه:
هیچ آموزشی بهتر از رفتار خود شما نیست. اگر فرزندتان در رفتار شما و سایر افراد نمازخوان مهر و محبت، انصاف و خوش رفتاری را ببیند، میل بیشتری به نماز خواندن پیدا می کند.
