تماشای تلویزیون و لذت بردن از برنامه مورد علاقه خود همراه با خوردن ذرت بوداده اگر همیشگی نباشد و به عادت تبدیل نشود، اشکالی ندارد. مشکل اصلی غذا خوردن جلوی تلویزیون یا رایانه نیست. بلکه مشکل آنجاست که وقتی کسی با تماشای تلویزیون غذا میخورد، درکی از مقدار غذای مصرفی و طعم و مزه آن غذا ندارد. بیشتر مردم دوست دارند که هنگام تماشای تلویزیون میانوعده و هلههوله بخورند که این مواد معمولاً هم سرشار از چربی و قند هستند. این رفتار نه تنها در کودکان که در بزرگسالان نیز دیده میشود.
به طور متوسط هر کودک در جهان، دو ساعت وقت روزانه خود را جلوی تلویزیون میگذراند و معمولاً صبحانه، ناهار یا شام و میانوعده خود را حین تماشای تلویزیون میخورد. احتمال پرخوری در این زمان بیشتر است و اصولاً هم کودکان در این زمان تمایل بیشتری به خوردن تنقلات ناسالم مثل چیپس، سیبزمینی سرخ کرده، شیرینی، نوشابه و… دارند. این عادت کودکان در بزرگسالی قطعاً منجر به چاقی و سایر بیماریها مثل کلسترول بالا و حتی دیابت میشود.
به کودکان اجازه ندهید وعده های اصلی غذایی را جلوی تلویزیون بخورند. آنها باید یاد بگیرند که برای صبحانه، ناهار و شام باید وقت جداگانه بگذارند. همچنین به جای خوردن تنقلات ناسالم، بهتر است سیب، هویج، کرفس، خیار، ذرت بوداده غیر کرهای، آب میوههای طبیعی و در کل غذاهای سالم و کمکالری میل کنید.
غذا خوردن جلوی رایانه، سبک زندگی بیحرکت و مشکلات بینایی را رواج میدهد. این مشکلات از اسپاسمهای عضلانی که ناشی از وضعیت بد نشستن پشت کامپیوتر ایجاد میشود، بیخطرتر هستند. غذا خوردن در مقابل کامپیوتر موجب عفونتهای کلی، آلرژیها، و بیماریهای از این دست شده و به دلیل اختلال در کلسترول، احتمال بالاتری از ابتلا به چاقی را به همراه دارد.
علاوه بر این ممکن است سرعت غذا خوردنتان جلوی رایانه به صورت غیر ارادی با سرعت تایپ کردنتان مقایسه شده و افزایش پیدا کند. همچنین از آنجایی که باکتریهای بسیار زیادی روی میز کار و صفحه کلید رایانه هستند، اگر هنگام غذاخوردن این باکتریها به دهانتان منتقل شوند، خطر ابتلا به عفونت در بدنتان بالا می رود.
هیچکس در طول روز آن قدر گرفتار نیست که نتواند نیم ساعت برای غذا خوردن وقت صرف کند. کافی است سر کار، زمان مشخصی برای صرف ناهار اختصاص دهید. اگر کارتان زیاد است این زمان را کوتاه کنید ولی هرگز هنگام کار با رایانه ناهار نخورید.»